De zwarte lijst die Nederlandse providers gaan gebruiken voor hun internetfilter bevat waarschijnlijk websites uit maar drie landen, en toch wil het Ministerie dit filter doordrukken. Dat blijkt uit een analyse van Bits of Freedom. Dat is een sterke aanwijzing dat het internetfilter niet meer dan symboolpolitiek is. In plaats van deze gruwelijke misdaden te verbergen achter een filter, zou Nederland er alles aan moeten doen om dit soort materiaal te verwijderen.

Providers hebben met het Ministerie van Justitie afgesproken dat zij alleen websites filteren uit landen waarmee Nederland geen afspraken heeft gemaakt over rechtshulp. Omdat die websites dan niet kunnen worden verwijderd, zouden ze gefilterd moeten worden, zodat een internetgebruiker er niet per ongeluk op stuit.

Bits of Freedom heeft onderzocht met welke landen Nederland dit soort afspraken heeft gemaakt (hier, hier en hier is een overzicht van deze landen). Die landen hebben wij vervolgens gelegd naast een uitgelekte zwarte lijst met websites uit Noorwegen. Er blijven maar drie landen op de zwarte lijst over: Japan, Thailand en Zuid-Korea. (Nota bene: waarschijnlijk is de Noorse zwarte lijst verouderd en gaat het in feite over minder domeinen, nu wij aannemen dat inmiddels een deel hiervan off-line is gehaald).

Dit zijn niet bepaald “rogue states“. Nederland zou haar energie moeten steken in het verwijderen van verboden websites uit deze drie landen. Thailand, Japan en Zuid-Korea hebben de United Nations Convention against Transnational Organized Crime immers al ondertekend en hoeven die slechts te ratificeren. Japan heeft daarnaast het Cybercrime verdrag ondertekend en hoeft dat slechts te ratificeren.

Het is overigens opvallend dat Japan en Zuid-Korea zich ook al hebben aangesloten bij het WIPO-auteursrechtverdrag, op grond waarvan landen verplicht zijn om websites met auteursrechtelijk beschermde werken na klachten wel te verwijderen. Japan en Zuid-Korea onderhandelen bovendien over het ACTA-verdrag, dat nog verdergaande verplichtingen aan landen oplegt als het gaat om de verwijdering van auteursrechtelijk beschermd materiaal.

Nederland moet in haar internationale betrekkingen met deze drie landen benadrukken dat zij één van de samenwerkingsverdragen ratificeren. Ook kan zij de politie in deze landen erop wijzen dat er afbeeldingen van seksueel kindermisbruik worden gehost in een van die landen. Mogelijk worden verzoeken om dit soort websites te verwijderen, ondanks het feit dat deze landen geen rechtshulpverdrag hebben, gehonoreerd. Alleen zo kan Nederland de lijst met domeinnamen naar nul reduceren.

Afbeelding: “FILTER = Fail” van RIUM+, uitgebracht onder een Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic licentie.

Update: de oude titel (“Zwarte lijst kinderporno beperkt, waarom dan toch filter”) is aangepast om deze korter te maken en beter de inhoud van het artikel te laten reflecteren.