Terwijl bij Nederlandse experts het inzicht lijkt te dagen dat een zwarte lijst met verboden websites alleen maar averechts werkt in de strijd tegen seksueel kindermisbruik, worden in Europa juist de eerste stappen gezet om zo een lijst verplicht te stellen. Ook Nederland stemde vóór een bepaling die aan alle kanten rammelt en kindermisbruik juist in de hand werkt.

Op 3 december heeft de Europese Raad voor Ministers gestemd voor een bepaling die de opmaat vormt voor een overkoepelende infrastructuur voor censuur. Wij begrijpen dat staatssecretaris Teeven namens Nederland heeft ingestemd met deze tekst. De aangenomen tekst rammelt echter aan alle kanten en kan de strijd tegen seksueel kindermisbruik alleen maar schaden (zie onder voor de letterlijke tekst):

Ten eerste zouden lidstaten verplicht worden om het parlement te omzeilen via zelfregulering, terwijl de Europese Commissie eerder vaststelde dat dat onrechtmatig kan zijn. De Europese Commissie schreef over een eerder voorstel voor een Europese zwarte lijst:  “More problematic may be the compliance with the requirement that the interference in this fundamental right must be “prescribed by law”, which implies that a valid legal basis in domestic law must exist. This may not always be present in a system based exclusively on self-regulation, and therefore this measure risks to amount to a non legitimate interference with fundamental rights.” Anders gezegd: een zwarte lijst met websites is een inperking van de vrijheid van meningsuiting, die slechts toelaatbaar is als deze op een wet is gebaseerd. Semi-vrijwillige afspraken tussen providers, zoals in Nederland worden gemaakt, zijn niet op een wet gebaseerd en kunnen dus in strijd zijn met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Ten tweede zouden lidstaten verplicht worden om de criminelen die afbeeldingen van seksueel kindermisbruik op het internet verspreiden, vriendelijk op de hoogte te stellen van het feit dat zij op een zwarte lijst zijn geplaatst. Dat is volstrekt absurd. Het betekent dat lidstaten wél worden verplicht om criminelen hiervan op de hoogte te stellen, maar niet verplicht worden om de afbeeldingen van het internet te verwijderen. Daaruit blijkt dat beleidsmakers nu ook de pretentie hebben laten varen dat deze voorstellen kunnen bijdragen aan de bestrijding van seksueel kindermisbruik. Immers: uit eerder onderzoek bleek dat websites met deze afbeeldingen binnen een paar uur van het internet worden verwijderd als hiertoe een verzoek wordt ingediend.

Het is echter nog niet te laat. Op 10 januari zal de LIBE-commissie van het Europees Parlement onder leiding van Europarlementariër Angelilli over de richtlijn een concept-verslag uitbrengen. Tot 20 januari hebben Europese parlementariërs  dan de mogelijkheid om amendementen voor te stellen. Binnenkort laten we weten welke actie je kan ondernemen om te zorgen dat deze zwarte lijst er niet komt.

De tekst van het artikel is te vinden op de website van Statewatch (PDF):

“Where the removal of webpages containing or disseminating child pornography is not possible within a reasonable time, Member States shall take the necessary measures, including through non-legislative measures, to ensure that the blocking of access to webpages containing or disseminating child pornography is possible towards the Internet users in their territory. The blocking of access shall be subject to adequate safeguards, in particular to ensure that the blocking, taking into account technical characteristics, is limited to what is necessary, that users are informed of the reasons for the blocking and that content providers, as far as possible, are informed of the possibility of challenging it.”