Het parlement heeft de vorige regeringsperiode een duidelijke lijn gekozen: tégen websiteblokkades en tégen het downloadverbod. Op 22 november kwam het parlement bij elkaar om hierover verder te debatteren. En wat bleek: de PvdA bij monde van Jeroen Recourt maakte een 180-graden draai en gaf de regering voldoende steun om het downloadverbod en websiteblokkades te lanceren.

Het parlement heeft eind 2011 een motie tegen websiteblokkades en een motie tegen het downloadverbod aangenomen. Die motie tegen het downloadverbod luidde als volgt:

constaterende, dat een downloadverbod in strijd is met een vrij en open internet;
overwegende, dat controles op downloads de privacy van internetters aantast;
overwegende, dat een downloadverbod partijen de kans geeft om achter individuele burgers aan te gaan;
overwegende, dat burgers niet mogen worden belemmerd bij het ontvangen van informatie;
verzoekt de regering af te zien van het downloadverbod en op zoek te gaan naar alternatieven om het legale aanbod te stimuleren,

Die motie werd onder meer door de PvdA ingediend. De PvdA schreef ook in haar verkiezingsprogramma dat ze tegen een downloadverbod en websiteblokkades is:

“De PvdA wil het internet vrijhouden. Daarom stemden we ook tegen het ACTA-verdrag. We gaan ons inspannen voor een moderner auteursrecht. Het sluit niet meer aan bij de gedigitaliseerde maatschappij. Repressieve maatregelen tegen burgers zijn geen oplossing. Geen downloadverbod, maar onderzoek naar nieuwe betaal- en distributiemodellen voor artiesten. Het stimuleren van cultuur gaat boven het vervolgen van gewone mensen. Het blokkeren van websites hoort daar dus niet bij. […] Permanente voorafgaande controle van of filtering van informatie op het internet is ontoelaatbaar.”

Maar tijdens het debat bleek dat de PvdA weer openstaat voor handhaving, als individuele gebruikers worden ontzien (pas later zei hij het duidelijk).

En Teeven pakte dat dankbaar op:

Dit is ontzettend zonde. Nu gaan we dus weer richting het blokkeren van websites en het aanpakken van andere tussenpersonen. Ook staat de weg open voor een civielrechtelijk downloadverbod. En dat is niet wenselijk – het gaat simpelweg niet werken en beperkt internetvrijheid (lees hier meer: 1, 2, 3, 4 en 5).

Heeft het ACTA-debacle ons dan niets geleerd? We moeten de komende tijd weer hard aan de bak, zoveel is duidelijk.