Naast de drie rechtszaken die we gisteren noemden hadden we ook nog een vierde rechtszaak. Die zaak draaide om de gegevens van gebruikers die de politie bij sociale netwerken zoals Facebook en Hyves opvraagt. Hoe staat het daarmee?

Waar gaat het allemaal om? We doen al maandenlang onderzoek naar alle manieren waarop de politie in jouw persoonlijke gegevens op internet rondsnuffelt. We hebben Wob-verzoeken lopen over de software waarmee de politie in het geheim op jouw computer kan inbreken, de stille SMS-berichten die ze verstuurt voor het bepalen van je geografische locatie (“stealth-SMS”), het systeem waarbij de politie een zendmast nabootst om te achterhalen welke telefoons er in de buurt zijn (“IMSI-catchers”), maar ook het aantal keer dat de politie gegevens opvraagt bij jouw internet­aanbieder of de sociale netwerken die je gebruikt. Voor die laatste waren we inmiddels naar de rechter gestapt.

In die rechtszaak wilden we via de rechter openheid bij het ministerie van Veiligheid en Justitie afdwingen. Hoe vaak vraagt de politie aan Facebook waar vandaan jij hebt ingelogd? Hoe vaak leest de politie de DM’s die je via Twitter aan je vrienden hebt gestuurd? En hoe vaak gaat er iets mis bij dat soort vorderingen? Niemand weet hoe vaak de politie in die gegevens snuffelt en de staatssecretaris beriep zich zelfs op de staatsveiligheid om er maar niets over te hoeven zeggen. Maar omdat we ons beroepschrift te laat hebben ingeleverd wil de rechter onze zaak nu niet meer in behandeling nemen. Heel stom natuurlijk – een fout die we alleen onszelf kunnen aanrekenen. En daar balen we stevig van.

Maar niet getreurd! Het is ook een goed moment voor herbezinning. We hebben immers vele verzoeken tegelijkertijd lopen die elk een stukje van het gebruik van je persoonlijke gegevens op internet door de politie in kaart moet brengen. En in bijna elk van die onderzoeken verwijst het ministerie naar slechts één en hetzelfde, alles­omvattende en daarmee nietszeggende cijfer. Dat éne cijfer gaat over alle vorderingen bij – hou je vast – álle telefonie­providers, álle internetproviders, álle hosters en álle aanbieders van diensten op het internet. En het gaat ook nog eens over alle soorten vorderingen. Een dood bitje dus.

We gaan het nu dus nog beter en nog groter aanpakken: we gaan onderzoek doen naar álle vorderingen van de politie bij iedereen die internet, of een dienst op internet, aanbiedt. Dus niet alleen enkele specifieke diensten zoals sociale netwerken, maar ook echt álle – en dus ook betalings­providers als Paypal, VOIP-providers als Skype en BudgetPhone en internet exchanges als de AMS-IX. We willen weten bij welke aanbieders hoeveel vorderingen om welke gegevens worden gedaan. En hoe vaak daar iets mis bij gaat.

En voor wat betreft dat specifieke verzoek om helderheid over de vorderingen van de politie bij veelgebruikte sociale netwerken? Als je daarin geïnteresseerd bent staat je natuurlijk niets in de weg om ons verzoek (hier, hier en hier) te hergebruiken. Hou je ons dan ook op de hoogte?