Onder druk van de Tweede Kamer moest de minister van Veiligheid en nog iets een nieuwe procedure voor de inzet van stealth-sms door de politie opstellen. Op de vraag of die nieuwe procedure openbaar zou worden gaf de minister geen antwoord. We begrijpen nu waarom de minister zo stil was.

In eerdere artikelen beschreven we hoe de politie met stealth-smsjes je mobiele telefoon als geheim peilbaken kan inzetten en dat er eigenlijk geen goede regels voor de inzet ervan bestaan. De interne procedures van de politie waren ruimschoots onvoldoende en werden bovendien niet eens gevolgd. De Tweede Kamer was kritisch en dwong de minister tot een verbetering van het beleid.

De minister beantwoorde de vragen uit de Tweede Kamer over het opsporingsmiddel en de inzet ervan zeer selectief. Een van de belangrijkste vragen, of de nieuwe procedure openbaar wordt gemaakt, bleef onbeantwoord. Geen idee wat zijn beleidsmedewerkers dachten, maar dan wobben wij die procedure toch gewoon?

En, geloof het of niet: deze keer was de politie de dikke censuurstift kwijt. Er was helemaal niets uit die procedure weggestreept. Dat is wel eens anders geweest. De vorige procedure werd geweigerd in ons wob-verzoek over stealth-sms, maar per ongeluk, en zwaar gecensureerd (pdf), openbaar gemaakt in een ander verzoek.

Wat blijkt? Die nieuwe procedure is belabberd. We zijn gefopt. Waar de oude procedure twee A4-tjes beslaat, is de nieuwe procedure niet langer dan drie zinnen (pdf). Je zou denken, de rest van de procedure is geweigerd en niet meegestuurd. Maar nee, de politie schrijft expliciet: “meer en/of andere in documenten vervatte informatie is er niet aangetroffen.”

Wat er dan wel in de nieuwe procedure staat? Dat de rechter het belangrijk vindt dat een officier van justitie toestemming verleent en dat de inzet gedocumenteerd wordt in een proces-verbaal, onder vermelding van de frequentie van de inzet. Dat laatste staat er zelfs twee keer in. En dat is het.

Dat moet haast een grapje zijn. Doet de minister vaker. Maar toch. De opsporing en vervolging van strafbare feiten is serieus werk, geen spelletje. Dat maakt dit een slechte grap. Als het geen grap is, dan weten we het ook niet meer. Een belediging van ons als burger? Een schoffering van het parlement? Nee, hier kan hij niet mee wegkomen.