Een stukje service van ons naar jou toe: mooie, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die we deze week ontdekten en graag met je delen.

De if-I-were-you-I-would-reads

• Willemijn Dicke en Dirk Helbing hebben samen een science fiction-verhaal geschreven: iGod. Ze hopen daarmee te laten zien dat ons gedrag steeds vaker digitaal gemanipuleerd wordt en dat dit een bijzonder zorgelijke ontwikkeling is voor onze democratie. In de NRC stond een korte voorpublicatie en het geheel is via FuturICT blog te lezen.
• Het was afgelopen week precies 28 jaar geleden dat Tim Berners-Lee zijn voorstel voor het web indiende. Voor die gelegenheid publiceerde hij zijn plan voor een beter web: we moeten weer controle krijgen over onze persoonlijke data, het verspreiden van misinformatie moet worden voorkomen door nieuwe business modellen voor het web, en we moeten heel goed nadenken over hoe we politieke beïnvloeding via het web inzichtelijker en transparanter kunnen maken.
• Over Google raak je nooit uitgelezen. In de afgelopen week alleen al: de Google zoekmachine blijft foute informatie geven over hoe lang het duurt om uien te carameliseren, de (dure) Google Home geeft niet meer alleen antwoord op je vragen, maar voorziet ze van audio-advertenties en Google’s nieuwe Areas of Interest-functie op Google Maps brengt onbedoeld geografische ongelijkheid in kaart.
• Het Chinese plan om burgerprivileges uit te delen aan mensen van wie het dataprofiel op orde is, is hier al eerder aan bod gekomen. Afgelopen week schreef Oscar Garschagen voor de NRC een update over de plannen.
• Een deurbel met automatische gezichtsherkenning? Voor honderd dollar kun je er zelf één maken. Hoe vet ook, we hadden ook graag een paragraafje over de privacy-implicaties van dit soort kunstmatige intelligentie as a service gezien.
• Als we deze week iets minder hebben kunnen doen voor jouw internetvrijheid, dan komt dat doordat we teveel hebben gekeken naar de vader die tijdens zijn interview voor de BBC werd gestoord door zijn kinderen (en ‘gered’ door zijn vrouw). Deze play by play analyse van Ben Thompson is het beste wat je erover kunt lezen.