Een stukje service van ons naar jou toe: mooie, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die we deze week ontdekten en graag met je delen.

Adverteren gericht aan neonazi's? Bij Facebook kan het!

Als je het werk klakkeloos overlaat aan algoritmes dan kun je rare resultaten verwachten. LinkedIn had al eerder geleerd dat je er als informatieplatform niet zomaar vanuit kunt gaan dat mensen invullen wat jij bedoelde met een bepaald veld (Please congratulate John with his two year anniversary at "Looking for a new opportunity"). Bij Facebook was deze pijnlijke les nog niet aangekomen, maar Pro Publica ontdekte recent dat je als adverteerder in de VS je advertentie kon richten op "Jodenhaters". Dit omdat er mensen zijn die dat bij hun beroep hadden ingevuld. Facebook's reactie hierop (kort samen te vatten als: mensen mogen dat helemaal niet bij hun beroep invullen en het ging maar om een hele kleine groep) adresseert natuurlijk niet de diepere vraag: wat kun je wel en niet helemaal aan een algoritme overlaten?

Eén jaar na 'Je hebt wél iets te verbergen'

Het is nu een jaar geleden dat Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis hun bestseller over privacy uitbrachten. Op De Correspondent schrijven ze een korte samenvatting van wat er in het afgelopen jaar is gebeurd. Aan de ene kant is het allemaal erger geworden (het sleepnet voor de geheime diensten, DNA doorzoekingen bij zorginstellingen, de Belastingdienst die persoonsgegevens niet op orde heeft, etc.), maar tegelijkertijd zijn er ook veel ontwikkelingen waar ze hoop van krijgen. Zo merken ze dat privacy en internettechnologie steeds vaker vanuit een politieke bril worden bekeken, maken veel bedrijven vorderingen in hoe ze met data omgaan (de overheid helaas wat minder) en zijn er belangrijke Europese privacyregels op komst.

Gezichtsherkenning galore

Weer veel nieuws over gezichtsherkenning in de afgelopen week. Zo liep de Britse NGO Liberty achter de schermen een dagje mee met een nieuw Brits initiatief om gezichtsherkenning in te zetten om preventief een beperkte groep mensen in een groter publiek te kunnen herkennen. Niet onverwacht bleek dat weer een feest van false positives op te leveren. Daarnaast was er veel aandacht voor een wetenschappelijk artikel waarin onderzoekers beweerden dat ze met machine learning op basis van een gezicht konden bepalen of iemand homo of hetero is. Linda Duits debunkte deze moderne vorm van schedelmeting gelukkig vakkundig op haar blog.

Het overige nieuws had te maken met hoe je de duurste telefoons van Apple in de toekomst moet ontgrendelen: met je gezicht. Bij Wired stonden twee interessante artikelen hierover. Eentje ging over de veiligheid (waarschijnlijk heeft Apple hier voor de meeste toepassingen een goede balans gevonden tussen veiligheid en gebruiksgemak) en de ander over of het Apple wel gelukt is om gezichtsherkenning te maken die niet alleen goed werkt voor witte mensen (zie de TED-talk van Joy Buolamwini hieronder om meer te leren over dat probleem).

Itchynoses en driver(less)seats

Twee interessante wetenschappelijke onderzoeken naar de interactie tussen mensen en computers. In de zoektocht naar een effectieve manier om je smartglasses te bedienen experimenteren wetenschappers van universiteiten in Zuid Korea, Schotland, Japen en de Verenigde Staten met sensoren in de bril. Geen geïntegreerd scherm maar je bril als controller voor je telefoon of laptop. Of beter gezegd: je neus. Met bewegingen als rubbing, flicking en pushing blader je door bestanden of wissel je van nummer in een afspeellijst.

Ook zijn onderzoekers bezig met het vinden van een geschikte communicatievorm tussen voetgangers en zelfrijdende auto’s. Met horizontale LED-strips boven de voorruit kan de auto aangeven te stoppen of weer te gaan rijden. Omdat het nog niet toegestaan is om de weg op te gaan zonder chauffeur en mensen anders reageren als ze een bestuurder zien zitten, vermommen wetenschappers zich als stoel om dit onderzoek te doen.

Wen er vast maar aan: verschillende prijzen voor hetzelfde product

Tesla gaf naar aanleiding van orkaan Irma een cadeautje weg aan een aantal Tesla-rijders: door een stille en gratis upgrade konden ze opeens bijna 50km verder rijden met hun auto's. Deze mensen hadden exact dezelfde auto dan anderen, maar omdat ze minder hadden betaald dus inclusief kunstmatige beperkingen. Volgens een expert in de Guardian moeten we er maar aan wennen en wordt dit een toekomst heel normaal. Wij blijven ons vooral verbazen over hoe makkelijk Tesla-eigenaren accepteren dat Tesla vanaf een afstand en zonder het te vragen hun auto verandert en meet (het is bijvoorbeeld al een paar keer gebleken dat Tesla precies weet waar en hoe je rijdt en het ook geen probleem vindt om deze gegevens tegen je te gebruiken in het geval van een ongeval).

De eerste bug is 70 jaar oud

Techneuten spreken al meer dan 100 jaar over bugs als ze een probleem met hun technologie hadden. Maar in 1947 vonden een aantal mensen die aan de oercomputer Mark II werkten een motje in de computer. Ze plakten het in een logboek en schreven erbij: "first actual case of bug being found." In de zeventig jaar daarna zijn bugs en debugging woorden die overal in de IT gebruikt worden.

Dit linkje vonden we via de Tumblr prosthetic knowledge. Daar vinden we wel vaker interessante shizzle, altijd mét mooie gifjes. Kijken dus.