Een stukje service van ons naar jou toe: mooie, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die we deze week ontdekten en graag met je delen.

Briefwisselingen over technologie en de maatschappij

Stichting Gr1pGrip op onze digitale omgeving heeft een aantal briefwisselingen georganiseerd tussen leden van het Gr1p-netwerk en mensen met een belangrijke maatschappelijke functie op het gebied van technologie. Zo schrijft privacy-ontwerper Tijmen Schep het volgende naar Sandor Gaastra, de Directeur-Generaal van Telecom op het Ministerie van Economisch Zaken:

"Distrust in new technology is of all times. As is unchained optimism, of course. The challenge is to make the two meet somewhere in the moderate middle. The polder model or third way of technology policy, maybe that’s what the two us will end up with here."

Lees ook de mooie interactie tussen schrijver Tessel Renzenbrink en Hoofd Digitaal van de VPRO, Geert-Jan Bogaerts.

Vlijmscherpe kritiek op Google's Sidewalk Labs

Evgeny Morozov bespreekt Google's Sidewalk LabsGoogle's Sidewalk Labs in The Guardian. Dit is Google's poging om steden te herontwerpen en zo de kwaliteit van ons leven te verbeteren. Morozov laat weer eens feilloos zien dat Google in werkelijk de stad vooral ziet als een plek waar je data uit kunt trekken en vervolgens diensten in kunt leveren. Morozov vraagt zich af hoe de toegang tot die diensten gaat werken. Gaat er urban net neutrality zijn?

Moeten alle kinderen leren programmeren?

Het is nogal in om te zeggen dat alle kinderen moeten leren programmeren. Neelie Kroes noemt het zelfs een rechtKroes over het recht om te leren programmeren. Jaap-Henk Hoepman legt in zijn column voor het FD uit dat dit gebaseerd is op een misverstand. Als je kunt programmeren verander je namelijk nog niets aan de hoe de software op jouw computer werkt en heb je niet per se begrip van de achterliggende complexiteit. Het is volgens Hoepman dus beter om kinderen (en de rest van de wereld) het bredere kader uit te leggen: hoe computers en netwerken eigenlijk werken.

De Chinese manier van het bestrijden van misinformatie

In de New York Times stond een mooi stuk over hoe de huidige (vooral Amerikaanse) kritiek op de manier waarop grote informatieplatformen als Facebook en Google met misinformatie omgaan, door sommige mensen in China wordt gezien als een validatie van de strategie van de Chinese overheid om ervoor te zorgen dat alleen de aan het regime welgevallige informatie online beschikbaar is.

Hoeveel data mag de politie verzamelen?

Onderzoeksjournalist Harry Lensink van Follow the Money is in de Ennetcom zaakZie ook: Past de digitale opsporing nog wel in het Wetboek? gedoken. Hij sprak met advocaat Inez Weski, de cyberofficier Martijn Egberts en met onze eigen Ton Siedsma. Wij vinden dat deze zaak heel duidelijk maakt dat de discussie over hoe ver de politie mag gaan met het verzamelen van data nog niet genoeg gevoerd is, en dat beter toezicht op de opsporing van de politie heel urgent is.

Vooroordelen in vertalingen

De voorbeelden waarin kunstmatige intelligentie de minder mooie aspecten van onze wereld blindelings weerspiegelen blijven maar komen. Zo arresteerde de Israëlische politie een Palestijnse man wiens Arabische "goedemorgen" onder een foto door Facebook automatisch werd vertaald naar "val ze aan". En WeChat heeft excuses aangeboden nadat het programma een neutrale term voor "zwarte vreemdeling" had vertaald met het n-woord.

Zoveel mogelijk paperclips!

Doemdenkers over kunstmatige intelligentie gebruiken vaak Nick Bostrom's voorbeeld van een algemene kunstmatige intelligentie die niets anders doet dan zoveel mogelijk paperclips makenLees meer over de paperclip maximiser. Op de website decisionproblem.com kun je zelf aan de slag met een paperclip fabriek. Hou het even vol: op een gegeven moment wordt jouw input overgenomen door de kunstmatige intelligentie.