Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

David versus Goliath in de privacylobby

Het magazine van de New York Times heeft een heerlijk David versus Goliath verhaal gepubliceerd. Het gaat over de rijke projectontwikkelaar, Alastair Mactaggart, die langzaam maar zeker door krijgt hoe machtig bedrijven als Google en Facebook zijn en hoe weinig rem er is op hun datahonger. Mede geïnspireerd door de Europese privacyregels en met hulp van Ashkan Soltani (die ooit een zomer bij Bits of Freedom een fellowship heeft gedaan) besluit hij een wetsvoorstel te lanceren waarin de dataverzamelaars aan banden worden gelegd. Door een heel slim politiek lobbyspel is het hem gelukt om de techgiganten een hoekje in te drijven. Of zoals Soltani concludeerde: "Mactaggart had offered Silicon Valley a take-it-or-leave-it privacy policy — the same kind that Silicon Valley usually offered everyone else."

De ideale zomergast

Zelf heb ik het nog niet kunnen kijken, maar ik heb wel alle recensies gelezen: Marleen Stikker was schijnbaar de ideale zomergast. In drie uur kreeg ze mensen aan het denken over de teloorgang van het internet ("stuk" volgens Stikker) en hoe we de komende jaren samen kunnen nadenken over en werken aan een nieuwe bedrijfsmodel voor het net, eentje gebaseerd op de commons.

Ook Jaron Lanier denkt dat het internet stuk is. Nina Polak recenseert voor De Correspondent zijn nieuwste boek: Tien argumenten om je sociale media-accounts nu meteen te verwijderen. Lanier noemt het effect van social media op ons 'BUMMER', dat staat voor Behaviors of Users Modified and Made into an Empire for Rent. Ik heb zijn boek nog niet gelezen. Jij wel?

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Zuckerberg, Dorsey en de Google nerds zijn zielig

Cathy O'Neil is hier al vaker langs gekomen (als je haar boek Weapons of Math Destruction nog niet hebt gelezen, moet je nú op weg naar de boekhandel). Ze heeft medelijden met Zuckerberg (de baas van Facebook), Dorsey (de baas van Twitter), en de nerds bij Google: ze zijn op vrij arbitraire wijze aan de macht gekomen, met een paar goede ideeën, perfecte timing, en veel geluk. En nu hebben ze geen idee hoe ze de monsters moeten temmen die ze zelf hebben gemaakt. O'Neil:

The world expects great things of them, because they’re supposed to be geniuses. Problem is, they’re not. There’s nothing they can do except apologize, turn off their big machines and walk away. I doubt they’ll do that. Instead, they’re manufacturing baloney explanations about how they’ll use more technology, or maybe more people, to handle the civic duties they had hoped to avoid.

Fortnite of malware?

Iedereen die weleens in de buurt van een tiener komt moet inmiddels van het spel Fortnite hebben gehoord. Epic Games verdient honderden miljoenen euros in de maand met het verkopen van dans-moves binnen dit gratis spel. Toen ze een Android-versie uitbrachten wilden ze niet de 30% commissie betalen aan Google (die zou in de miljoenen lopen). De app is daarom niet beschikbaar in de Google Playstore en Android-gebruikers moeten de app dus downloaden via het internet. Daar maken scammers handig gebruik van. Wired laat zien dat er nu al malware bestaat die doet alsof het Fortnite is maar je in werkelijkheid verleid om op advertenties te klikken. Een handig verdienmodel voor de makers van de malware.

Nog even over Alex Jones

Vorige week schreef ik al over het blokkeren van Alex Jones. De discussie daarover loopt door. Dit zijn de twee meest interessante stukken die ik daarover ben tegengekomen in de afgelopen week. Met name het video-interview van Briahna Gray met Glenn Greenwald van The Intercept is de moeite van het kijken waard. Greenwald maakt zich zorgen over het feit dat een bedrijf als Google voor miljarden mensen kan bepalen wat er wel niet gezegd mag worden en laat met een aantal hele scherpe voorbeelden zien wat het gevaar is van te lichtzinnig denken over censuur.

"Fake news is not our friend"

Facebook is in verschillende landen een propagandacampagne begonnen waarin ze onder de titel Fake news is not our friend uitleggen wat ze ertegen proberen te doen. In London is er iemand die een dosis realness aan de advertenties heeft toegevoegd: