De week van de cat beholder , de rechtsstaat en een nieuwe zintuiglijkheid
Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.
We gaan nieuwe zintuigen ontwikkelen
Vooraanstaand neurowetenschapper David Eagleman (lees dit boek van hem!) legt in de Britse editie van Wired uit dat het niet de structuur van onze hersenen is die bepaalt hoe bepaalde zintuiglijke input voor ons voelt, maar dat dit komt door de structuur van de inputdata. Twee-dimensionale data uit ons oog voelt anders dan het één-dimensionele signaal dat vanuit ons oor onze hersenen in komt. Omdat het tegenwoordig mogelijk is om datastromen direct ons brein in te pluggen zullen we volgens Eagleman binnenkort dus een nieuw soort zintuiglijkheid kunnen ervaren. Hoe dat dan voelt? Daar kunnen we ons per definitie niets bij voorstellen.
Een ander voorbeeld van een bionische relatie is de OriHime-D robot. Deze kan op afstand worden bestuurd door mensen die verlamd zijn door bijvoorbeeld een spierziekte. Eind november opende in Tokyo een restaurant waarbij de bediening gedaan wordt door robots die op afstand (vanuit huis) bestuurd worden door mensen die zelf niet kunnen bewegen.
Meer leren over de rechtsstaat
Veel van het werk wat Bits of Freedom doet staat in het kader van het verdedigen van de ‘rechtsstaat’. We denken dat die ook in Nederland op een aantal punten onder druk staat. Het klinkt niet als het meest sexy onderwerp, maar Nienke Venema en Jelle Klaas lukt het om er een fascinerende serie podcasts over te maken. Het tweede seizoen staat sinds kort online. Meer weten over de rol van de advocaat, het belang van onderzoeksjournalistiek of de gebrekkige staat van antiterrorismebeleid? Luisteren dan…
Deze links elke week in je mailbox?
Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.
Vrijheid versus gelijkheid? Nee, vrijheid dankzij gelijkheid!
We zien vrijheid en gelijkheid vaak als twee idealen die maar moeilijk met elkaar te verenigen zijn. In de New Yorker staat een profiel van één van mijn favoriete filosofen, Elizabeth Anderson. Zij maakt aannemelijk dat (democratische) gelijkheid in feite een voorwaarde is voor vrijheid. Een ongelijke machtsrelatie zal dus automatisch tot een gebrek aan vrijheid leiden. Ze gebruikt dit idee onder meer voor een kritiek op wat ze ‘private government’ noemt, de rol die bedrijven tegenwoordig vaak spelen in ons leven. Dat is essentiële kritiek om te begrijpen hoe Facebook en Google ons minder vrij maken.
Facebook: teveel macht, te weinig controle, teveel fouten
De New York Times kreeg ruim 1.400 pagina's in handen van de spelregels waarmee Facebook probeert de door hun ingehuurde content moderatoren te instrueren. De Times stipt op basis van dat lek vijf punten aan: het is duidelijk dat Facebook de hele tijd aan het experimenteren is richting een oplossing (de metafoor die ze gebruiken is dat Facebook een vliegtuig midden in de vlucht aan het repareren is); de spelregels zitten vol met fouten en vooroordelen; de moderatoren voelen zich compleet overweldigd; Facebook begeeft zich steeds vaker op het terrein van de nationale politiek (door bijvoorbeeld in bepaalde landen bepaalde politieke partijen te blokkeren); en uiteindelijk maakt Facebook vooral keuzes die goed zijn voor hun omzet.
Zuckerberg heeft zichzelf de afgelopen jaren altijd een uitdaging opgelegd. In 2009 is hij elke dag met stropdas naar kantoor gekomen, in 2010 heeft hij Chinees geleerd, en in 2011 heeft hij alleen vlees gegeten van dieren die hij zelf heeft gedood. In 2017 ging hij samen met een fotograaf als een soort toekomstige presidentskandidaat langs alle Staten in de VS:
Mark Zuckerberg op een tractor
En in 2018 was het zijn missie om Facebook te repareren. Oeps, niet gelukt!
De Guardian vroeg aan een groepje experts wat ze verwachten dat Mark's goede voornemens daadwerkelijk gaan zijn, en wat ze vinden dat zijn goede voornemens zouden moeten zijn. Mijn favoriete reactie kwam van Anand Giridharadas:
Will be: Some trivial act of personal development that gives him an aura of moral growth without actually reforming the troubled mind and soul of his that helped put a demagogue in charge of America.
Should be: Resigning from Facebook – and bringing Sheryl Sandberg with him, so she can spend all her time convincing women that patriarchy is really just a posture problem. Then he should reorient his charitable foundation. It should stop trying to end all disease and refocus on healing the plague that Facebook has become. It should stop trying to transform education and refocus on educating billionaire techies with huge power but limited moral imaginations.
Nu moeten we zelfs bij het tv-kijken keuzes gaan maken ?
Als er één serie is die alle dystopische ideeën waar Bits of Freedom tegen strijdt heeft weten te verbeelden, dan is het wel Black Mirror. Vlak voor het einde van het jaar heeft Netflix een nieuwe Black Mirror film online gezet: Bandersnatch. Voor Netflix is dit de eerste content waarin je in een soort kies-je-eigen-avontuur terecht gekomen bent. Tijdens de film kun je als kijker steeds keuzes maken die het verhaal beïnvloeden. Hoewel ik de film vast ga kijken dit weekend, wíl ik helemaal geen keuzes maken. Waarom kan de regisseur dat niet gewoon voor me doen? De PR ‘journalistiek’ die Netflix over dit idee de wereld in slingert is trouwens vrij hilarisch. Er zijn volgens Netflix “more than a trillion unique permutations in the episode”. Ze hadden ook gewoon kunnen zeggen dat je 40 keer tussen A en B mag kiezen.
De “Cat Beholder”
Christopher Hesse heeft een computermodel gemaakt van het platonische beeld van een kat (door heel veel kattenplaatjes in te voeren). Met zijn tooltje kun je nu online wat tekenen en dan maakt de computer daar helemaal zelfstandig de kattenversie van:
