Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Zie je nou wel? Online advertenties werken niet…

Jesse Frederik en Maurits Martijn duiken diep in het gekkenhuis dat ‘online advertenties’ heet. Ze concluderen: er is eigenlijk geen bewijs dat de advertenties werken, en er is best wat bewijs dat ze niet werken. Onderzoekers naar de effectiviteit van advertenties maken onvoldoende onderscheid tussen het ‘selectie-effect’ en het ‘advertentie-effect’. Frederik en Martijn leggen dat uit aan de hand van een fantastische analogie:

Stel je even voor dat pizzeria Napolitana drie pubers betaalt om kortingsbonnen uit te delen. Na weken flyeren blijkt één van de drie een marketinggenie. De ene na de andere klant gebruikt de kortingsbonnen die hij uitdeelde. De andere twee snappen er niks van: hoe dan? Na enig aandringen legt hij zijn truc uit. ‘Ik sta in de foyer van de pizzeria.’

Dit is precies wat er online ook vaak gebeurt: hoe weet je dat de persoon die naar een automerk zoekt en op een advertentie klikt, zonder die advertentie niet op dezelfde plek was uitgekomen? Precies: dat weet je niet.

Leven zonder de grote vijf

Kashmir Hill doet het weer: via herkenbare verhalen over het dagelijks gebruik van technologie de problemen met die technologie op een heel toegankelijk manier in beeld brengen. Zoals wel vaker, gebruikt ze daarvoor haar eigen leven (en dus gezin). Deze keer probeert ze vijf weken achter elkaar te stoppen met elk van de vijf techgiganten. De resultaten zijn zowel hilarisch (haar man weigert met Amazon te stoppen omdat hij “een echte baan heeft”) als verrassend (ze blijkt Facebook veel meer te missen dan ze dacht). Hoewel ik opsta en naar bed ga met dit soort nieuws vond ik het alsnog heftig om te lezen hoe diep Amazon binnengedrongen is in de haarvaten van de Amerikaanse infrastructuur.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

“Vriendelijke fraude” bij Facebook

Toen ik vijftien jaar geleden docent was waren er weinig zaken waar ouders zo wanhopig van konden worden als de torenhoge rekeningen voor mobiele telefonie die hun kinderen soms bij elkaar belden. Het was niet in het belang van de telefoonprovider om daar iets aan te doen. Als ik nu nog docent zou zijn, dan zouden de ouders wellicht wanhopig zijn over hoeveel geld hun kinderen via Facebook spenderen. Het blijkt dat Facebook het jarenlang heeft toegestaan dat kinderen via spelletjes met de credit card van hun ouders heel veel geld konden uitgeven. Als die ouders dat geld terug wilden, dan weigerde Facebook dat. Hun term hiervoor was “friendly fraud”. Wat het allemaal nog erger maakt is dat Facebookmedewerkers de oplossing voor dit probleem in de kast hadden liggen maar dat die niet geïmplementeerd werd omdat dit ten koste zou gaan van de “total purchase value”, ook wel de omzet. Ik noem dat “fraud with criminal intent”

Seks met robots is veiliger dan seks met mannen

Cathy O'Neil beschrijft in utopische(?) sciencefiction hoe een wereld waarin we allemaal een eigen seksrobot hebben ons paradoxaal genoeg meer menselijk zou kunnen maken:

Beyond gender, beyond the animal kingdom, you could be the moon fucking the sun, experience a single cell’s orgasmic multiplication, or thrill in a flower’s pollination.

No One Is Lonely (owo uwu owo uwu)

Het Igbo is blijkbaar een taal met bijzonder veel ambiguïteit. Kijk welke poëzie Google's algoritme hiervan weet te maken: