Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Je complete leven bloot geven voor een marktonderzoek

Het was groot nieuws de afgelopen week: Facebook betaalde tieners 20 dollar in de maand om een marktonderzoek-app op hun telefoon te installeren. Op die manier kon Facebook zien wat de tieners allemaal op hun telefoon aan het doen waren. Door de app te installeren gaven de tieners Facebook toegang tot écht alles op hun telefoon. Facebook deed als reactie op het nieuws weer eens alsof het de normaalste zaak van de wereld was (de tieners waren immers goed geïnformeerd en hadden samen met hun ouders toestemming gegeven). Ik mocht aan de NRC uitleggen dat dit natuurlijk helemaal niet normaal is. Welke marktonderzoeker krijgt volledig inzicht in iemands leven? Bij BNR vroegen ze vervolgens hoeveel onze data nou eigenlijk waard is voor Facebook. Ik vond dat een bizarre vraag: we zijn toch niet te koop?

Facebook bleek met het installeren van de app ook nog eens de gebruiksvoorwaarden van Apple te hebben geschonden. Facebook maakte namelijk gebruik van een speciaal certificaat van Apple waarmee je apps binnen je bedrijf kunt uitrollen voor intern gebruik. Die mag je dan niet buiten het bedrijf gebruiken. Apple trok prompt het certificaat in waardoor allerlei interne apps niet meer werkten voor Facebookmedewerkers (ze konden zelfs de bedrijfsbus niet meer nemen). Ik moet toegeven dat er bij mij wel wat leedvermaak was, maar ik vond het toch vooral een voorbeeld van de disproportionele macht die Apple heeft over het ecosysteem en over haar gebruikers. Niet oké.

Daarom was ik blij dat Ian Bogost Apple op de pijnbank legde. Hij beargumenteert vrij overtuigend dat Apple alleen maar pro-privacy is op het moment dat dit om zakelijke redenen uitkomt. Als ze privacy echt belangrijk vinden dan zouden ze heel makkelijk nog zoveel meer kunnen doen.

Gelukkig hebben we Randall Munroe nog:

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Prutsspion wordt teruggepakt door Citizen Lab

Het Canadese Citizen Lab is al jaren een doorn in het oog van de makers van spionagesoftware voor overheden. Als een mensenrechtenactivist door heeft dat zij met dit soort software bespioneerd wordt, dan lukt het Citizen Lab vaak om te achterhalen door wie de software gemaakt is, waar het vandaan komt en hoe het werkt. Dat soort bedrijven vindt het niet leuk om in de schijnwerpers te staan. Blijkbaar deinzen ze er niet voor terug om een privéspion in te huren die dirt moest proberen te vinden over de medewerkers van Citizen Lab. Citizen Lab had dat spelletje door en confronteerde de spion. Het lukte The New York Times daarna om de spion te demaskeren. Het is een absurd verhaal en voor mij weer een voorbeeld van het totale gebrek aan moreel besef van de bedrijven die software maken waarmee telefoons bespioneerd kunnen worden.

Op zoek naar kritiek op Zuboff

Ik vorder gestaag in The Age of Surveillance Capitalism van Shoshana Zuboff. Ik zit tijdens het lezen zo fanatiek ja te knikken, dat ik besloot om voor het verbreden van mijn perspectief op zoek te gaan naar kritiek op haar argumentatie. Voor zover ik weet heeft Google nog niet gereageerd op het boek. De kritiek die ik wel kon vinden stond in The Economist. Zij maken het argument dat Zuboff de surveillance kapitalisten eigenlijk iets té serieus neemt: de gedragsmanipulatie waar zij zo bang voor is werkt amper (zie ook het verhaal van vorige week waarin duidelijk werd dat gepersonaliseerde advertenties geen aantoonbaar effect hebben). Zelf denk ik dat The Economist het mis heeft. Mijn favoriete voorbeeld daarvan is Google Maps: het bedrijf heeft nu al de mogelijkheden om miljoenen mensen direct te sturen door middel van de routes die ze voorgeschoteld krijgen.

Ben jij andere kritiek op Zuboff tegengekomen, of ken je een reactie vanuit Google? Ik hoor het graag!

The New Yorker blikt terug op de geboorte van de techindustrie

Het zou zomaar kunnen dat ik dit weekend veel tijd kwijt ben aan het lezen van oude stukken uit de New Yorker over de geboorte van de techindustrie: “This week, we’re bringing you pieces from the early days of tech culture, when going online was a novelty and kids still played outside.” Flamewars uit de jaren negentig en een e-mailwisseling met Bill Gates. Zin in dus.

Hoe vergaat het Kashmir Hill zonder Google en Microsoft?

Vorige week deelde ik de eerste twee delen van Kashmir Hill's serie over haar poging om te leven zonder de vijf techgiganten. Afgelopen week publiceerde ze hoe het haar verging zonder Google (niet te doen) en Microsoft (zolang ze niet naar de radio in haar auto wilde luisteren ging dat haar prima af).

Meme nodig?

Gebruik de meme generator waarmee je 100% zeker weet dat je je aan de Europese spelregels houdt (de site is onderdeel van de campagne tegen artikel 13).