Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Moeten we de techgiganten nou wel of niet opbreken?

Je hoort steeds vaker dat de grote techgiganten opgebroken moeten worden. Er wordt dan vaak gewezen naar de manier waarop in de VS aan het begin van de 20ste eeuw Standard Oil gedwongen is om uiteen te gaan in een aantal kleinere bedrijven. Ook hoor je heel vaak dat het (Amerikaanse) mededingingskader niet is toegesneden op het reguleren van bedrijven die ‘gratis’ diensten leveren. Dit komt omdat Amerika met hun antitrustwetgeving de competitie niet beschermd maar de consument. Daarom zeggen steeds meer slimme academici dat je op een andere manier naar dit soort bedrijven moet kijken. Waarom betaalde Facebook bijvoorbeeld een miljard dollar voor Instagram terwijl het dat op dat moment totaal niet waard was? De Planet Money podcast geeft een mooi overzicht van dit verhaal in drie afleveringen:

De Electronic Frontier Foundation schreef deze week ook een stuk over antitrust. Waar Planet Money verkennend blijft, stellen Buttar en Stoltz wel een normatief kader voor waar het heen zou moeten. Je kunt niet meer puur op basis van de prijs bepalen of een bepaalde ontwikkeling goed is voor de consument, maar je moet ook bijvoorbeeld kijken naar de censuurmogelijkheden die platforms hebben. Het lijkt ze ook een goed idee om bedrijven te dwingen een deel van hun infrastructuur open en interoperabel te maken.

In zijn maandelijkse column fileert Morozov antitrust-denken als oplossing voor de problemen rondom de techgiganten:

Demanding to break up tech giants is fine, but what kind of non-commercial institutions and arrangements should exist in a just digital society where neither Facebook nor Google play the dominant role? Lacking a convincing answer, the technocratic agenda reveals itself to be mere economism in anti-establishment rhetorical disguise: the fundamental question of what awaits us in a world beyond big tech is to be answered by market competition itself.

Voor hem is marktdenken niet per definitie het juist antwoord. We moeten gaan nadenken over wat voor soort afspraken en instituties we nodig hebben om een progressieve digitale toekomst te maken.

Hieronder mijn huiswerk voor dit (en vast ook voor volgend) weekend. Het stuk van Lina Khan in de Yale Law Journal schijnt één van de duidelijkste uiteenzettingen te zijn waarin duidelijk wordt gemaakt dat “the current framework in antitrust is unequipped to capture the architecture of market power in the modern economy.”

Weer een stukje van de Facebook-contentmoderatiesluier opgelicht

We tasten eigenlijk nog steeds vrijwel volledig in het duister als het gaat om de contentmoderatiepraktijken van Facebook. Zo af en toe verschijnt er een journalistiek stuk, een documentaire of een podcast over het onderwerp. Die zijn dan meestal gebaseerd op interviews met (voormalig) medewerkers van de bedrijven die door Facebook worden ingehuurd voor deze zware en onmogelijke klus. Casey Newton schreef afgelopen week een stuk over de praktijken van zo'n bedrijf in Phoenix (in de VS). De arbeidspraktijken zijn om je voor te schamen. Veel moderatoren ontwikkelen PTSS-achtige symptomen en krijgen geen hulp meer zodra ze stoppen met het werk. Door het stuk van Newton begrijp ik ook voor het eerst iets beter waarom de moderatoren geen telefoons en schrijfgerei mee mogen brengen naar hun werkplek: dat is om de Facebookgebruikers te beschermen, zo kunnen moderatoren niet stiekem namen en contactgegevens noteren. En één van de redenen waarom er zo weinig bekend is over waar en door wie de moderatie gedaan wordt is zodat boze Facebookgebruikers niet op de stoep staan als hun account geblokkeerd is. Wat een misselijkmakende treurnis toch…

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Persoonlijke infrastructuur

Om effectief te kunnen werken ben ik vaak bezig met mijn persoonlijke (technische) infrastructuur. Voor de liefhebber: ik ga dus los met Vim, Mutt, Markdown, Ultisnips, etc. En ik host mijn eigen infrastructuur voor het delen van bestanden, het bijhouden van welke boeken ik lees (met zelfgeschreven software) en welke links ik wil onthouden (met tags). Stephen Wolfram, genie en bedenker van de computeromgeving Mathematica, is ook heel bewust bezig met de manier waarop hij zijn werk doet. Hij gaat daar even een factor 10 verder in dan ik. Wat een heerlijke nerd is deze man! Mijn favoriete verhaal is hoe hij een apart kastje heeft gemaakt waardoor hij zijn computer het idee kan geven dat hij aan een beamer met een bepaalde resolutie hangt, en ik ben gewoon outright jaloers op zijn persoonlijke zoekmachine. Hij kan een zoekopdracht op zijn computer intypen en in één keer alle gerelateerde e-mailcorrespondentie, bestanden, en scans van zijn papieren archief van de afgelopen 30 jaar tonen.

Als je trouwens een manier wil leren waarop je meer grip op je werk kunt krijgen, dan kan ik je het boek GRIP van Rick Pastoor écht van harte aanraden. Met name het eerste deel is essential reading.

Wel of niet overnieuw beginnen met het schrijven van je software?

Iedereen die weleens software maakt heeft nagedacht over de vraag: ga ik mijn applicatie helemaal opnieuw schrijven of blijf ik voortbouwen op dezelfde codebase? Herb Caudill heeft op Medium een glasheldere post geschreven over de verschillende antwoorden die je op die vraag kunt geven als softwarebedrijf. Ik vond vooral de manier waarop 37signals nu twee keer een compleet nieuwe versie van Basecamp heeft uitgebracht, zonder te stoppen met het ondersteunen van de oude versies (“honoring the legacy”), inspirerend.

Je hebt een kalknagel

Ik heb vaak een zwak voor Dirkjan…