Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Het contentmoderatieprobleem redux

Jillian York en Corynne McSherry hebben namens de Electronic Frontier Foundation alle problemen rondom de contentmoderatie door platforms weer eens op een rijtje gezet. In een heel leesbaar stuk laten ze zien dat het modereren van content letterlijk gevaarlijk werk is voor de duizenden mensen die dit voor een hongerloontje moeten doen, dat de contentmoderatiepraktijken inconsistent en verwarrend zijn, dat ze schadelijke gevolgen hebben in de fysieke wereld, en dat er geen betekenisvolle manier is om in protest te komen als het mis gaat. Cory Doctorow haalt hun stuk aan en schrijft:

Remember, before the platforms knocked Alex Jones offline, they took down "Moroccan atheists, trans models, drag performers, indigenous women" and many others whose speech threatened and discomfited the rich and powerful, who were able to use the platforms' moderation policies to deny their adversaries access to online organizing and communications tools.

In de USA Today laat Jessica Guynn zien hoe die schadelijke gevolgen er uit kunnen zien. Ze interviewt zwarte activisten die bijvoorbeeld allemaal stuk voor stuk een backup-account hebben op Facebook voor als ze weer eens op arbitraire wijze worden afgesloten. York en McSherry doen op het eind van hun artikel een aantal suggesties voor hoe het beter zou kunnen. Lees hun aanbevelingen!

Welke filterbubbel?

In de Volkskrant bekijken Niels Waarlo en Laurens Verhagen de wetenschappelijke literatuur en komen tot de conclusie dat het allemaal wel meevalt met de mate waarin we in een filterbubbel zitten. Sheila Sitalsing heeft daar vervolgens een briljante column over geschreven. Zij citeert de nepnieuwsonderzoeker Peter Burger: “het idee dat je groepen mensen met valse beweringen van alles kunt wijsmaken en hun stemgedrag kunt veranderen, is strijdig met decennia aan onderzoek naar politieke communicatie", en schrijft dan deze wijze woorden:

Dit soort bevindingen weerhoudt allerlei politici er evenwel niet van om zich niet alleen grote zorgen te maken over bubbels en echokamers en nepnieuws, maar er ook dadendrang aan te verbinden. Neigingen tot ingrijpen en bijsturen te ontwikkelen. Daar wordt het gevaarlijk. Een overheid die zich op basis van flinterdun bewijs met de vrije informatievoorziening gaat bemoeien, omdat het ‘slecht zou zijn voor de democratie’, bewijst zelf de democratie een slechte dienst.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Het diversiteitsprobleem van Wikipedia

Nadat wij op 8 maart een aantal Wikipediapagina's hadden geschreven en vertaald over belangrijke vrouwen in ons vakgebied kregen wij er ook last van: Wikipediamoderatoren die het wel belangrijk vinden dat elke voetballer die ooit in de eerste divisie heeft gevoetbald een pagina krijgt, maar die belangrijke vrouwen niet relevant genoeg vinden om een pagina in de encyclopedie te hebben. In dit artikel van Claire L. Jarvis op Slate wordt duidelijk hoe dit zo komt. Ze vertelt het absurde verhaal van hoe een zwarte vrouw die mede-ontdekker is van een nieuw chemisch element niet relevant genoeg gevonden werd voor de encyclopedie: er waren niet genoeg onafhankelijke bronnen. Gelukkig heeft deze journalist met die artikel die bron nu wel meteen gemaakt.

Een podcastaflevering over CAPTCHA'S

Als je mij een beetje volgt dan weet je dat in een afkeer heb van CAPTCHA's. Niet (alleen) omdat ik ze irritant vind om in te vullen, maar vooral omdat ik het gevoel heb dat ik Google nog slimmer maak elke keer dat ik er eentje invul. De podcast Planet Money heeft een aflevering besteed aan de geschiedenis van de CAPTCHA. De uitvinder van de naam voelde zich schuldig over de hoeveelheid tijd die we wereldwijd met zijn alleen investeerden om te bewijzen dat we mensen zijn. Hij bedacht dus het plan om CAPTCHA's te gebruiken om boeken te digitaliseren. Na de overname door Google werd dat werk vervangen. Nu trainen we de verschillende beeldherkenningsalgoritmes van Google. We besteden collectief nog steeds absurd veel tijd aan CAPTCHA's. Ik heb uitgerekend dat de gratis arbeid die Google hiermee krijgt gelijk staat aan 135.000 fte. De podcast is daar niet kritisch genoeg op, maar is desondanks het luisteren waard door het moment waarop het de journalisten lukt om een Google-engineer in verlegenheid te brengen: hij moet toegeven dat het bij het invullen van CAPTCHA's uitmaakt of je ingelogd bent met een Google account of niet.

De schadelijke Gmail monocultuur

Meer dan de helft van de e-mails in de wereld beginnen of eindigen bij Google. Deze ongezonde dominantie van Gmail heeft natuurlijk vervelende bij-effecten. Het betekent bijvoorbeeld dat Google eenzijdig kan bepalen aan welke standaarden een mailtje moet voldoen. Tomaž Šolc beschrijft bijvoorbeeld hoe de mail van de mailserver die hij zelf draait en beheert (en die gewoon netjes aan de standaarden voldoet) zo af en toe botweg geweigerd wordt door Google. Hij heeft dan geen enkele manier om daar iets aan te doen. Daarom werd ik enthousiast van het verhaal van Micah Lee op The Intercept waarin hij zijn ervaringen beschrijft met de Helm Home Server. Dit is een apparaat waarmee je thuis op een veilige, gebruikersvriendelijke en meekijkvrije wijze je eigen mail kunt hosten (incl. een backupdienst).

HAHAHAHAHAHA 😐

I know that we don't exactly have the strongest reputation on privacy right now to put it lightly…

Via: