Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Totale surveillance in China

Hij stond al in een tijdje in mijn speellijst, maar ik heb eindelijk geluisterd naar een aflevering van de Planet Money podcast over de manier waarop Oeigoeren in China gesurveilleerd worden. Het is een ontluisterend verhaal. De makers volgen een Oeigoer die in Amerika studeert en die bij zijn meest recente bezoek aan zijn thuisland opeens niet meer zonder problemen het land binnenkomt. Hij wordt volledig biometrisch doorgelicht en moet zelfs teksten voorlezen zodat zijn stem gedigitaliseerd en dus herkend kan worden. Eenmaal terug in zijn ouderlijk huis leeft hij onder totale surveillance: overal staan camera's en microfoonwagens. De impact is groot: zijn familie durft het bijvoorbeeld niet meer over de Ramadan te hebben omdat ze bang zijn voor de gevolgen. Met een abject bijrol voor een Amerikaanse wetenschapper die de Chinese overheid hielp om Oeigoeren genetisch aan te kunnen wijzen, moet je deze aflevering echt niet overslaan…

Een poging tot eerlijke algoritmes

Hoe kun je een algoritme eerlijk maken? Masterstudent Rik Helwegen testte bij de gemeente Amsterdam en het Centraal Bureau voor de Statistiek een methode om gevoelige data – data die je niet mee wilt nemen bij beslissingen van het algoritme – buiten beschouwing te laten. “Simpel gezegd is zijn doel dat de uitkomst van een algoritme hetzelfde blijft als persoonsgegevens waarvan je niet wilt dat ze een rol spelen, worden verwisseld,” schrijft Kristel van Teeffelen in een kort artikel dat nog maar weer eens helder maakt hoe bevooroordeeld algoritmes kunnen zijn als je niet oplet.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Privacy gaslighting van Google

Vorige week schreef ik denigrerend over de ‘privacy sandbox’ van Google. Ik linkte toen naar de PR-nonsens die het bedrijf zelf had gepubliceerd. Sindsdien heb ik twee stukken gelezen die glashelder uitleggen op welke manier Google ons hier een rad voor de ogen draait. Mayer en Narayanan introduceren het begrip privacy gaslighting. Ze vinden dat Google dit aan het doen is op het moment dat ze schrijven dat het blokkeren van cookies zou leiden tot minder privacybescherming. Bennet Cyphers kijkt wat preciezer naar de technische voorstellen van Google. Volgens hem zitten er een aantal goede ideeën tussen, maar ook een aantal zeer problematische.

Even wat langer nadenken = privacyvriendelijk openbaar vervoer

Eerder deze week werd ik naar aanleiding van de rechtszaak van Michiel Jonker over (niet zo) anoniem reizen met de ov-chipkaart gebeld door een journalist. Ik legde uit dat ik vind dat je anoniem moet kunnen reizen en ook dat dit technisch mogelijk is. Toen de journalist me vroeg hoe dat dan zou moeten werken, kwam ik niet veel verder dan te zeggen dat dit vooral wat extra denkwerk vergt. Jaap-Henk Hoepman heeft dat gedaan en heeft in een fascinerende blogpost uitgelegd hoe je het gebruiksgemak zou kunnen behouden, kunt controleren of iemand betaald heeft, en tegelijkertijd geen centrale database van verplaatsingen bij hoeft te houden. Ik vind het heel mooi hoe bepaalde cryptografische concepten (zoals de door Hoepman beschreven blind signatures privacy kunnen garanderen.

Spelen met vloeistoffen in je browser

Dit is gewoon lekker: