Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

De impact van computertechnologie op het klimaat

Deze weken was er heel veel aandacht voor de klimaatproblematiek. Ben Tarnoff beargumenteert dat de digitalisering daar direct aan bijdraagt: datacenters wereldwijd gebruiken nu al 200 terawatt uur aan energie (evenveel als heel Zuid Afrika) en dit gaat de komende tien jaar vervier- of zelfs vijfvoudigen. Er wordt gewerkt aan het meer gebruiken van duurzame energie en aan het efficiënter maken van al het rekenwerk. Maar volgens Tarnoff is dat niet genoeg en moeten we ook gewoon minder data maken:

We should reject the assumption that our built environment must become one big computer. We should erect barriers against the spread of “smartness” into all of the spaces of our lives. To decarbonize, we need to decomputerize.

Hij ziet de term luddite daarbij als een geuzennaam. Zij vroegen zich immers af voor wie de industrialisatie een vooruitgang was en waar die vooruitgang heen ging. In het huidige tijdperk zouden we volgens Tarnoff hetzelfde met de digitalisering moeten doen.

Feminisme als inspiratiebron voor technologiekritiek

Maria Farrell vroeg tijdens een praatje aan haar publiek wie er allemaal hielden van hun smartphone. Bijna iedereen stak hun hand op. Daarna vroeg ze wie hun smartphone ook vertrouwde. Alle handen gingen naar beneden. Haar conclusie “We love our phones, but we do not trust them. And love without trust is the definition of an abusive relationship.” Ze maakt daarna een hele mooie analyse van de manier waarop een feministisch perspectief in beeld kan krijgen wat de problemen met een bepaalde technologie kunnen zijn. Feministen zijn volgens haar vaak de kanarie in de kolenmijn:

When the US military finally realised the enemy could use running app, Strava, to track the habits and route-maps of soldiers based in hostile environments, domestic violence activists collectively sighed. They’d been pointing out for years that the app is used by stalkers and aggrieved exes to track women. […] Checking every app, data-set and shiny new use-case for how men will use it to endanger women and girls is a great way to expose novel flaws and vulnerabilities the designers almost certainly missed.

Ze gebruikt dit perspectief om te komen tot een visie op hoe een smartphone die je wel kunt vertrouwen eruit zou zien. Die smartphone zou loyaal zijn aan de gebruiker, hij zou geen data lekken naar anderen, en hij zou onze concentratie verbeteren in plaats van afleiden.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Snowden heeft zijn memoires gepubliceerd

Afgelopen week verschenen de memoires van Edward Snowden: Permanent Record. Het boek is nog onderweg naar mijn brievenbus, maar op de Intercept heb ik al wel een voorpublicatie gelezen. Naast dat hij vertelt hoe hij en zijn liefde bij elkaar zijn gekomen (meh) beschrijft hij daarin zijn besluit om de online forum posts die hij als tiener online had gezet – posts waar hij zich op dat moment voor schaamde – niet te verwijderen. Ook niet toen hij ging solliciteren en een security clearance nodig had:

It would’ve only served to reinforce some of the most corrosive precepts of online life: that nobody is ever allowed to make a mistake, and anybody who does make a mistake must answer for it forever. What mattered to me wasn’t so much the integrity of the written record but that of my soul.

Matthew Green grijpt de publicatie van het boek aan om nog eens terug te kijken naar de impact van de onthullingen van Snowden. Hij vraagt zich af wat we hebben geleerd van Snowden over de huidige surveillancecapaciteiten en hoe we ons daartegen kunnen beschermen. Sinds Snowden is het niet meer vreemd (of paranoïde) om ervan uit te gaan dat overheden op grote schaal afluisteren. Door hem begrijpen we de ‘collect it all’ filosofie van de Amerikaanse geheime diensten, en door hem weten weten we dat de diensten zo graag willen surveilleren dat ze bereid zijn achterdeurtjes in te bouwen in kritieke infrastructuur (die daarmee voor iedereen onveiliger wordt). Het IT-landschap is op sommige plekken verbeterd sinds (en misschien wel door) zijn onthullingen. Het gebruik van https is drastisch toegenomen en de meeste mensen gebruiken chat-apps die end-to-end versleuteld zijn. Maar volgens Green zijn we nog heel kwetsbaar en is er nog veel werk te doen.

Digitaal kolonialisme

Kiza Magendane wijst er in de NRC op dat de meeste baanbrekende digitale innovaties op het Afrikaanse continent (bijvoorbeeld drones die levensreddende pakketjes bezorgen) in buitenlandse handen zijn. Hij refereert daarbij naar een VN-rapport over de digitale economie. Daaruit blijkt dat digitale technologie met name welvaart creëert in de Verenigde Staten en in China. Magendane ziet grote overeenkomsten tussen deze situatie en het Europese koloniale project in Afrika. Digitaal kolonialisme dus.

Stallman is vertrokken

Het schandaal rondom Jeffrey Epstein heeft bij MIT tot veel opschudding geleid. Onder meer het hoofd van MIT Media Lab is afgetreden vanwege de donaties die Epstein aan de universiteit schonk. Richard Stallman, grondlegger van vrije software, besloot zich ook met de discussie te bemoeien en deed dat op klassiek Stallmaniaanse wijze. Compleet doof voor de gevoelens van slachtoffers verdedigde hij Marvin Minsky, één van de mensen die door een slachtoffer van Epstein is geïmpliceerd. Hij kon daarbij overigens het relaas van het slachtoffer niet lezen omdat dit was gepubliceerd op Google Docs en hij dat om principiële redenen weigert te openen. Deze keer had de wereld genoeg van zijn antics: hij moest opstappen bij de Free Software Foundation en verloor zijn aanstelling bij MIT. Steven Levy kent Stallman al jaren en weet hem heel herkenbaar (ik heb hem ook een paar keer ontmoet) te karakteriseren voor Wired.

De eed van Hippocrates, maar dan voor nerds

Dokters leggen een eed af waarin ze beloven dat ze hun patiënten ethisch zullen behandelen. In de technologiesector zijn er vaak ambities om voor ontwikkelaars iets vergelijkbaars op te stellen. Scott Aaronson doet op zijn blog een aardige poging voor zo'n eed.

Boris Johnson imiteert een tech-visionair

Boris Johson mocht de Verenigde Naties toespreken en deed dat op deze vrij bizarre wijze (gemonteerd door de Guardian):

Bruce Sterling heeft door wat Johnson hier aan het doen is:

BoJo is trying to conjure up a transgressive cyberpunk atmosphere of ecstasy and dread here, he’s trying to put the previous world order on the back-foot and make it feel old and out of touch.