De week van Sojourner Truth, hersenvredebreuk en een tijdloze TikTok
- 05 oktober 2019
Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.
De geheime diensten willen ALLES kunnen zien
Na zes jaar Bits of Freedom verbaas ik me er niet meer over, maar de rupsje-nooit-genoeg mentaliteit van de geheime diensten blijft wel ongelooflijk irritant en schadelijk. Deze week was het weer de juridische baas van de Amerikaanse regering die met matige ideeën naar buiten kwam. Hij heeft een brief gestuurd naar Facebook met het verzoek om end-to-end versleuteling niet te implementeren (wat Facebook wel van plan is). Het misbruik van kinderen wordt daar ook helaas weer voor misbruikt. Achterdeurtjes inbouwen voor de overheid kan niet anders dan hetzelfde zijn als achterdeurtjes inbouwen voor iedereen. Lily Hay Newman linkt in Wired dan ook nog maar weer eens naar het beroemde Keys Under Doormats artikel, waarin dit door een imponerend rijtje wetenschappers glashelder uitgelegd wordt.
Maar ook de Nederlandse geheime diensten hebben wellicht grote ambities. Bob de Graaff waarschuwt (jammer genoeg niet voor de eerste keer) op het risico van ‘hersenvredebreuk’. In de sleepwet is afluisteren technologieneutraal geformuleerd. Er zitten dan ook geen waarborgen in de wet tegen het direct afluisteren van iemands hersenen. Hoewel dit voor een groot gedeelte natuurlijk nog toekomstmuziek is, moeten we ook niet onderschatten hoe snel dit kan gaan: er wordt al volop geëxperimenteerd met brain-to-brain-communicatie en volgens De Graaff proberen de diensten hun dromen altijd te verwezenlijken:
Uitgerekend artikel 11 over de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam is […] ten onrechte buiten [de nieuwe Wiv] gebleven. Niet nodig, zei toenmalig minister Ronald Plasterk […] bij de wetsbehandeling in 2015. Het hacken van het brein zou toch nooit gebeuren, zei hij. De inlichtingendiensten zeiden hetzelfde. Ik denk dat je dat, gezien alle ontwikkelingen na die tijd, niet meer kunt volhouden.
TikTok is tijdloos
Deze week las ik drie stukken over TikTok. Voor mij is het een fascinerend platform omdat dit – als ik me niet vergis – de eerste dienst is met honderden miljoenen gebruikers wereldwijd die niet uit de Verenigde Staten komt. TikTok komt uit China. Linda Duits ziet in TikTok een verschuiving in hoe ‘cool’ gedefinieerd wordt, en daarmee ook een verschuiving in de macht van de VS richting China. In China is het volgens Duits niet belangrijk om de eerste te zijn, maar om de beste te zijn. Dat doe je door iets te kopiëren en net even anders te doen: “‘Derivative’ is a word used by people in the West to show off their cultural capital in critiquing art. On TikTok, derivative means tribute.”
Louise Matsakis reflecteert in de Wired op het feit dat je in TikTok niet kunt zien wanneer een video gepost is en hoe lang de gebruiker al op TikTok zit. Oude video's kunnen dus opeens alsnog viraal gaan en de feed is letterlijk oneindig en toont je op geen enkele manier dat je misschien wel naar maanden oude content zit te kijken. TikTok maakt zelfs de klok onzichtbaar op je telefoon. Je hebt dus ook geen idee hoe lang je al aan het kijken bent: “The platform ultimately hopes that you not only stop caring when a video was posted, but perhaps forget what day it is entirely while scrolling through them.”
In de Guardian verscheen tot slot een stuk over het absurde contentmoderatiebeleid van TikTok. Zo is er heel veel landen een verbod om LGBT-gerelateerde content te posten op het platform. TikTok is daarmee vaak restrictiever dan de wetten in de landen zelf.
Deze links elke week in je mailbox?
Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.
De computer vindt het moeilijk: Is Sojourner Truth een vrouw?
Joy Buolamwini kaart al tijden de bias van veel kunstmatige intelligentie aan. Startpunt van haar missie was het moment waarop ze er achter kwam dat veel gezichtsherkenningssoftware haar gezicht niet kon herkennen. Deze spoken word versie van haar verhaal zag ik maandagavond voor het eerst in de Rode Hoed. Ze laat zien hoe het machine learning algoritmes niet lukt om haar zwarte helden (denk aan Oprah, Serena Williams of Michelle Obama) als vrouw te herkennen. De beroemde tekst van Sojourner Truth – “Ain't I a woman” – komt hard binnen als je tegelijkertijd het algoritme haar als man ziet classificeren…
Apple censureert app die demonstranten in Hong Kong veilig probeert te houden
Hkmap Live is een online kaart waarop demonstranten in Hong Kong kunnen zien waar de protesten zijn en hoe de politie daartegen optreedt. Een survival lifeline in een situatie die heel snel steeds repressiever wordt. Demonstranten met een iPhone kunnen er niet meer bij: Apple heeft de app gecensureerd omdat deze zou oproepen tot illegale activiteiten. Cory Doctorow legt de vinger precies op de zere plek, namelijk het feit dat je als gebruiker van een iPhone niet de baas bent over je eigen apparaat:
When you design your device so that users can't override your decisions, you practically beg authoritarian governments to order you to make decisions that help them control their citizens.
Nog één keertje Snowden
Vorige week schreef ik al over het nieuwe boek van Snowden. Inmiddels ligt hij op mijn bureau. Dit zijn de eerste zinnen:
My name is Edward Joseph Snowden. I used to work for the government, but now I work for the public. It took me nearly three decades to recognize that there was a distinction. and when I did, it got me into a bit of trouble at the office.
Ik ben heel echt benieuwd naar de rest. Die benieuwdheid is ook aangewakkerd door een fantastische bespreking van het boek door Jonathan Lethem. Die opent zijn recensie met een samenvatting van het korte sciencefictionverhaal van Robert Sheckley “Is That What People Do?”. De hoofdpersoon vindt daarin een verrekijker waarmee hij door muren heen kan kijken:
When he peers through the experimental device just so—an effort of contorting his body into increasingly bizarre positions—Quintero is suddenly granted visions of other human beings, behind closed doors, doing “what people do.” Which turns out to be, well, weird shit. The least disturbing of what Quintero surveils is what’s now called cosplay; the most extreme consists of giddy ritual murder, and of the deliberate calling-forth of a Satanic, sexually violent “smoke-demon.” On the last page, Sheckley’s parable attains an existentialist clarity: the binoculars grant a vision of a shabby, middle-aged man in a dreary room, standing on his head, with a pair of binoculars awkwardly wedged against his face. Quintero recognizes himself
Volgens Lethem is dit hoe Snowden zich voelde toen hij ‘XKEYSCORE’ voor het eerst opende en zag dat hij direct toegang had tot de communicatie van nagenoeg iedereen in de hele wereld.
The Future is False Positive
Wat is dit denk je?
Juist ja, sneeuw. Een ‘slimme’ beveiligingscamera zag er echter een gezicht in en bleef de hele nacht mailtjes sturen naar de eigenaar. Die eigenaar heeft het ‘gezicht’ in de ochtend dus maar weggestampt.
Ik zeg het nu al een paar jaar: the future is false positive.