Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Bang worden van de buurtpreventie

Het verschil tussen hoe veilig we zijn (veiliger dan ooit) en hoe veilig we ons voelen (steeds onveiliger) vind ik al al een tijdje zorgelijk. Keli Gabinelli gebruikt de spionerende deurbel van Ring als voorbeeld om dit fenomeen te duiden. Ze gaat op bezoek bij een vriendin die zo'n deurbel met camera heeft geïnstalleerd en beschrijft de bijbehorende Neighbors app waarmee beelden met buren worden gedeeld binnen een radius van een kilometer of vijf.

The security app helped to make her feel safe, albeit by alerting her to “threats” she wouldn’t otherwise have registered — providing a flow of footage from the surveillance camera trained ominously on her doorstep, a point-of-view seen mostly in crime stories and horror movies, and pushing through updates from equally paranoid neighbors. The device seemed not preventative but preemptive — it turned general unease into acute fears it alone could resolve, collapsing regional geography into a plane of potential threat.

Ze plaatst de Ring in een langere traditie van inbraakpreventie waarin een zekere mate van paranoïde waakzaamheid wordt gezien als een collectieve verantwoordelijkheid.

De Ring is onderdeel van het Amazon emporium. In The Atlantic heeft Franklin Foer een interessant (en lang!) profiel geschreven over Jeff Bezos (de baas van Amazon) en zijn plannen. Hij is de rijkste man ter wereld en zijn bedrijf heeft 40% van alle e-commerce in de Verenigde Staten in handen en de helft van de cloudindustrie. Maar Amazons plannen gaan nog veel verder (denk aan het bouwen van vliegvelden, het lanceren van satellieten, en het streamen van honkbalwedstrijden). Foer er achter te komen wat Bezos wil en waar hij in gelooft, en heeft daar vijf maanden onderzoek naar gedaan. Zijn conclusie is simpel: Bezos wil de ruimte in omdat de groei er hier op de aarde binnenkort wel uit zo'n beetje uit zal zijn:

“We can have a trillion humans in the solar system, which means we’d have a thousand Mozarts and a thousand Einsteins. This would be an incredible civilization.”

Lees het, want met deze samenvatting doe ik het artikel ernstig te kort.

Een nieuwe fase in onethische PR: ‘keyword signalling’

Search Engine Optimization – het aanpassen van een website om zo hoog mogelijk in de resultaten van een zoekmachine te verschijnen – wordt niet alleen maar online gedaan. Mensen zeggen tegenwoordig ook de fysieke wereld soms dingen om de zoekresultaten op strategische wijze te beïnvloeden. Dat lijkt nog steeds een zeer geloofwaardige verklaring voor het absurde antwoord van Boris Johnson op de vraag wat hij in zijn vrije tijd doet (“ik maak graag modelbussen van houten kratten”). Francesca Tripodi beschrijft in een opinie in Wired hoe in de Verenigde Staten met name conservatieve politici gebruik maken van wat zij keyword signalling noemt: het gebruiken van bepaalde woorden (vaak zelfverzonnen concepten) waarover maar weinig content beschikbaar is (zoals crisis actor of collusion hoax). Die woorden hebben daardoor een data void waardoor het heel makkelijk is om zoekmachines strategisch te manipuleren voor het verspreiden van je propaganda.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Google's plannen voor ‘ambient computing’

Afgelopen week presenteerde Google wat nieuwe plannen. Ben Thompson kwam weer eens met de meest interessante analyse die ik heb gelezen. Voor hem is het helder dat Google investeert in ambient computing: het idee dat je waar je ook bent dezelfde ervaring kunt hebben met je digitale assistent (in je huis, in de auto, onderweg). Google heeft hiervoor de beste uitgangspositie in de markt: ze hebben een mobiel besturingssysteem en ze zitten als dienst in het systeem van hun concurrent, Apple. Maar Thompson ziet ook genoeg uitdagingen voor het bedrijf. Ze hebben bijvoorbeeld een probleem met het verdienmodel van dit soort technologie:

Being a continuous presence in people’s lives will bring in even more data for ever more finely targeted advertisements, but there is no place for advertising in ambient computing generally. The Google Assistant can only give one answer, and it had better be the best one, not one that is paid for, if Google wishes to retain trust.

Over het verdienmodel van Google gesproken… Cory Doctorow komt met een interessante analyse over de mogelijkheid om Google nu automatisch jouw (zoek/browse/kijk/route/etc-)geschiedenis te laten wissen zodra het ouder is dan drie maanden. Veel critici (waaronder ik) waren daar vrij cynisch over: blijkbaar heeft Google aan drie maanden van jouw data genoeg om nog steeds een edge te hebben als het gaat om gepersonaliseerde advertenties. Doctorow zegt dat het verwijderen van data je beschermt tegen diefstal (als iemand toegang krijgt tot je account, dan kan die persoon maar een paar maanden van je leven inzien in plaats van jaren) en dat het laat zien dat er ruimte is voor concurrentie op de advertentiemarkt: als je maar drie maanden aan data nodig hebt om dit goed te doen, dan is Google vast niet de enige die dat kan. Dat eerste punt is natuurlijk waar, maar ik denk dat Doctorow een denkfout maakt bij dat tweede punt. De drie maanden aan data over jou wordt voor het serveren van de juiste advertentie gekoppeld aan een model van menselijk (geabstraheerd) gedrag dat wel degelijk vele jaren oud is. Dat maakt Google zo succesvol en moeilijk om zomaar binnen een paar maanden na te apen.

Een alternatief voor Facebook events en Meetup.com

Framasoft maakt vrije software die door iedereen zelf gehost kan worden. Ze willen privacyvriendelijke alternatieven bieden voor diensten die gebaseerd zijn op surveillance kapitalisme (we gebruik bij Bits of Freedom bijvoorbeeld datumprikker, die we zelf hosten). Hun meest recente project is een alternatief voor Facebook events en Meetup.com. Ik vind het er veelbelovend uitzien, maar ben wel benieuwd of het ook zonder netwerkeffect nuttige functionaliteit blijft.

Hoe je de loterij kunt winnen

Darius Kazemi is internetkunstenaar. Hij is vooral bekend van zijn bijzonder creatieve Twitter bots. Ik kwam toevallig dit wat oudere praatje van hem tegen waarin hij vrij hilarisch en overtuigend uitlegt dat creatief succes ongeveer neerkomt op het winnen van de loterij. Alleen het advies om meer loten te kopen (dus meer projecten te doen) is zinnig. Al het advies over hoe je loterij kunt winnen (van eerdere winnaars) is natuurlijk nonsens.

Als je meer wilt weten over hoe je een bot kunt maken, dan kun je luisteren naar deze aflevering van de Planet Money podcast. De hosts proberen een bot te maken die aandelen koopt (of juist short gaat) op basis van de tweets van Donald Trump. Het geeft een leuk inkijkje in wat voor soort problemen je moet oplossen als je een succesvolle bot probeert te maken. Had Trump het nou over zijn dochter Tiffany of over de glasmaker?