Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

McDonalds deelt hamburgers uit op basisscholen

Kinderen van acht leren hier in Nederland op school hoe ze hun data bij Google kunnen inleveren. Daar krijgen ze dan een certificaat voor. Die Google-lessen worden gegeven door onderwijzers die opgeleid zijn tot ‘Google Education Trainer’ via een onlinecursus van Google. Eén van die docenten zegt daarover tegen de Volkskrant: “We zijn misschien een soort wandelend reclamebord voor Google maar voor ons staan er veel voordelen tegenover. We hebben korte lijnen met Google en we mogen in hun kantoor op de Zuidas vergaderen.” 🙄

Post-truth én hyper-truth

Evgeny Morozov wijst ons in een column in de Guardian op het curieuze fenomeen dat er op het internet naast een focus op het creëren van misinformatie ook een focus is op het creëren en vastleggen van een universele waarheid. Hij ziet dat in de manier waarop Wikipedia-artikelen een enkelvoudige interpretatie geven van de werkelijkheid. Ook blockchaintechnologie werkt hier aan mee via het onderliggende idee dat alles in digitale informatie vastgelegd kan worden. Morozov is bang dat dit uiteindelijk leidt tot bureaucratieën die hun regels volledig algoritmisch implementeren en handhaven:

We’re starting to see an irony of the “post-truth” world: the democratization of knowledge has been matched by the intensification of the bureaucratic model. This time, however, the human side of bureaucracy is presented as archaic and uncool, to be replaced by “objective” algorithms and ledgers. The one true utopia of this mode of thinking – already glimpsed in places like Singapore or Estonia – is a fully-automated bureaucratic system enforcing the rules with Prussian efficiency.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Universele toegang tot alle kennis

The Internet Archive blijft één van mijn favoriete internet non-profits (ik heb een deel van het fysieke archief zelfs bezocht in de bibliotheek van Alexandrië). Jarenlang is de club al bezig met het archiveren van het publieke internet en met het scannen van boeken. De missie: universele toegang tot alle kennis (dat lijkt erg op de missie van Google, maar dan met een meer inclusieve interpretatie van het concept ‘universeel’). Recent heeft de stichting 130.000 referenties op Wikipedia gelinkt aan de gescande versie van 50.000 boeken uit hun Open Library collectie. Als je op die links klikt opent precies de juiste pagina.

P.S. Voor ongeveer 50 US dollar kun je trouwens een boek sponsoren. Het wordt dan gescand en jij bent de eerste die de digitale kopie mag lenen.

Het perspectief van de tech-worker

Op mijn leeslijst voor dit weekend staat dit rapport van Doteveryone naar aanleiding van een onderzoek dat ze hebben gehouden onder mensen die werken in de Britse technologie-industrie. Wat blijkt: die zien de negatieve effecten van technologie en zouden graag meer tijd en handvatten willen hebben om na de te denken over de mogelijke consequenties van hun werk.

Nu we het toch over tech-workers hebben: de rebellie vanuit de tech-giganten zelf gaat maar door. Deze keer schreven de medewerkers van Facebook een brief aan hun management over het misinformatie in politieke advertenties:

Free speech and paid speech are not the same thing. […] Allowing paid civic misinformation to run on the platform in its current state […] communicates that we are OK profiting from deliberate misinformation campaigns by those in or seeking positions of power.

Verder vind ik het helemaal niet eng dat Zuckerberg eruit probeert te zien als zijn grote voorbeeld, de Romeinse keizer Augustus:

Google gebruiken om je telefoon minder te gebruiken

Ik kan moeilijk aan deze video zien of de designers zichzelf net iets te serieus nemen of dat ze een parodie op een designerduo uitvoeren (ik ben bang dat eerste):

Google investeert tegenwoordig in ‘digital wellbeing’. Nadat ze eerst een soort dopamine-konijnen van ons hebben gemaakt moeten we nu leren hoe we minder van onze telefoon gebruik kunnen maken. Ik heb de papieren telefoon van Special Projects geprobeerd, maar het heeft eigenlijk alleen maar zin als je een Google account vol met data hebt, en dat heb ik niet (de app haalt dus niet de agenda-items en contacten uit je telefoon, maar kan ze alleen maar bij Google ophalen, absurd). Het is me niet helemaal duidelijk hoe het zit, maar het zou me niets verbazen als Google ze heeft betaald om dit te maken (ze staan in ieder geval prominent op de Experiments with Google pagina). Tja… Special Projects heeft in ieder geval wel de vetste medewerkerfoto's ever op hun website (dat krijg je als één van de oprichters een goochelaar is).