Dit zijn de interessante, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die ik deze week graag met je deel.

Burensurveillance, gentrificatie en misdaad uit armoede

We schreven eerder al een paar keer over Nextdoor. Lauren Smiley schreef voor de Atlantic een lang artikel met ook een belangrijke rol voor Nextdoor. Ze profileert de strijd tussen een groep buren in de wijk Potrero Hill in San Francisco en een vermeende pakketjesdief die de Amazon bestellingen van hun porch stal. Het is een episch (letterlijk) stuk over…

Fairley v. Neighbors of Potrero Hill, a vortex of smart-cam clips, Nextdoor rants, and cellphone surveillance that would tug at the complexities of race and class relations in a liberal, gentrifying city. The clash would also expose a fraught debate about who is responsible, and who is to blame, for the city’s increasingly unlivable conditions.

Smiley schrijft ook precies op waar ik me zelf persoonlijk heel boos over maak:

While porch cams have been used to investigate cases as serious as homicides, the surveillance and neighborhood social networking typically make a particular type of crime especially visible: those lower-level ones happening out in public, committed by the poorest. Despite the much higher cost of white-collar crime, it seems to cause less societal hand-wringing than what might be caught on a Ring camera.

De grenzen van de ethiek

Wij schreven vorige week over een aankondiging van een politiecongress met daarin letterlijk de tekst “Over de grenzen is precies wat nodig is om te innoveren. [..] Over de grenzen van het voorstelbare, het ethische of het morele.” Mede naar aanleiding daarvan schreef Maxim Februari een column waarin hij ons het verschil uitlegt tussen de moraal en de ethiek. Dit is de meesterlijke openingsparagraaf, de rest moet je bij de bron lezen:

De politie wil morele grenzen passeren. De krijgsmacht wil desinformatie verspreiden. Als gewone burger kan ik daarbij niet achterblijven. „It’s a new dawn, it’s a new day, it’s a new life for me.” Na vandaag ga ik liegen om de wereld beter te maken.

Deze links elke week in je mailbox?

Geef hier je e-mailadres op om deze lees-, luister en kijktips elk weekend in je inbox te ontvangen.

Het kinder-surveillance industrieel complex

Vorige week schreef ik over de manier waarop Google de hele onderwijsmarkt aan het opvreten is. Wat die totale monocultuur aan infrastructuur mogelijk maakt kunnen we lezen in dit stuk van Caroline Haskins over Gaggle, een dure online dienst die door (met name Amerikaanse) scholen ingezet wordt om het communicatiegedrag van 5 miljoen leerlingen te monitoren. Het doel is het voorkomen van zelfmoord en van school shootings, het resultaat is kinderen wiens gedrag volcontinu bekeken wordt. Uiteraard met een three strikes and your out rule: drie keer “fuck” schrijven en je kunt meer niet inloggen. Sarah Robert, een academicus op het gebied van contentmoderatie, had de beste quote in het artikel:

I think this is a question of values, and it's a question of how we value our young people. It's a question of where we collectively as a society want to spend money, we can't even get on board to funding school lunches, and yet we're going to give massive amounts of money to enrich this company that is spying on our kids.

De Russisch hackers van Sandstorm

Andy Greenberg schrijft al jarenlang voor Wired over de veiligheid van onze infrastructuur. De afgelopen paar jaar heeft hij een Russische groep hackers in kaart proberen te brengen, Sandstorm. Bij het verschijnen van zijn boek over de groep heeft Wired drie van zijn stukken over Sandworm op een rijtje gezet. Zoals de wat oudere verhalen over hoe de Russen in Oekraïne de stroom plat legden en het profiel over ransomware ‘NotPetya’. Het meest recente verhaal van Greenberg gaat over ‘Olympic Destroyer’, een aanval waarmee de technische infrastructuur van de Olympische Spelen in Zuid-Korea een nacht werd platgelegd. Het is bij dit soort aanvallen altijd heel moeilijk om te bepalen wie de aanval heeft uitgevoerd, het zogenaamde attribution problem. Greenberg laat zien hoe de hackers op allerlei manieren de ‘handtekening’ van andere hackersgroepen in de code achter lieten en vertelt over de hacker die toch het bewijs kon vinden dat het Sandworm moest zijn geweest.

Beeldschone ‘augmented reality’

Adrien Mondot en Claire Bardainne maken een pop-up boek met een papieren landschap waarop een verhaal zich afspeelt dat alleen in augmented reality te zien is. Wow!