De politie naait ons. Pardon our French. We kunnen het gewoon niet netter zeggen, want dit is wat het is. We vroegen de politie het verslag van een onderzoek naar hun afluisterapparatuur openbaar te maken. Ze weigert dat niet eens, maar reageert gewoon niet. Daarmee steekt ze een middelvinger op, naar ons, naar de maatschappij én naar de democratische rechtsstaat.

Onder de pet

Waarom de politie dat rapport onder de politiepet houdt? We weten het niet. Wat we wél weten is dat er in 2017 of 2018 onderzoek gedaan is naar de afluisterapparatuurDe afluisterapparatuur is "gedeeltelijk een zwarte doos waarin alleen de leverancier de weg kent." van de politie. Onderzoekers hebben gekeken naar het systeem dat voorkomt dat advocaten afgeluisterd worden. De onderzoekers keken ook naar de opslag van afgetapte gesprekken. Dat weten we omdat de ministerLees hier de hele brief van de minister aan de Tweede Kamer dat vorig jaar aan de Tweede Kamer schreef. In diezelfde brief schreef hij heel (maar dan ook echt héél) beknopt over de resultaten van het onderzoek. Over het filter voor advocaten schreef hij: "behoeft aandacht". Over de opslag van de afgetapte gesprekken zweeg hij in alle talen.

Doodse stilte

Wat ook te denken geeft, is de reactie van de politie op ons verzoek om het rapport openbaar te maken. Eerst weigerde de politie met een kulargument (een beroep op de Grondwet, die in dit geval helemaal niet relevant is). En dus tekenden we bezwaar aan. De politie weigert ons nu niet het document, ze weigert überhaupt een beslissing op ons bezwaar. En dat maakt dat we onthand zijn. Want zonder beslissing kunnen we die beslissing ook niet aanvechten. Natuurlijk zijn we alsnog naar de rechter gestapt. En die gaf ons gelijkHier lees je het volledige vonnis van de rechter. De uitspraak was glashelder: neem direct een beslissing op het verzoek van Bits of Freedom op straffe van een dwangsom. Het bleef angstvallig stil. Doodstil. Inmiddels zijn we alweer een half jaar verder en is de politie ons meer dan 15.000 euro schuldig, maar wachten we nog altijd op een beslissing.

Explosief

Dus nogmaals de vraag: waarom houdt de politie dat rapport letterlijk (!) kostte wat het kost geheim? We weten het niet. Maar het feit dat de politie er zo ontzettend geheimzinnig over doet, is een veeg teken aan de wand. Ondertussen beginnen we te denken dat de inhoud van dat rapport misschien wel explosief is. Misschien blijkt dat de opslag van de afgetapte gegevens niet in orde is. Of dat criminelen erbij kunnen. Of mogelijk dat andere landen de getapte gegevens kunnen manipuleren. Of kan het zijn dat er soms wel eens een opname kwijt raakt. Dat zou een pijnlijk puntje zijn, voor wie zich de verdwenen Teeven-tapsStoring oorzaak mislukken tap telefoongesprek tussen staatssecretaris en van corruptie verdachte ex-wethouder nog herinnert. Misschien staan er wel strafzaken op het spel. We weten het niet. Maar dat er meer mis is dan de minister lijkt te zeggen, is zo klaar als een klontje.

Ondermijning

Dat de politie het vertikt om een beslissing te nemen kan haast niet anders zijn dan een vertragingstactiek, bedoeld om de inhoud van het rapport te ontwapenen. Het is ons democratische recht om de politie te vragen dit soort informatie openbaar te maken. Want zonder informatie kun je als burger niets controleren, geen mening vormen en dus ook geen invloed uitoefenen. De weigering om een beslissing te nemen laat zien dat niet transparant zijn alleen maar vermoedens, speculatie en meer zorgen aanwakkert. De politie benadeelt niet alleen ons allemaal, maar draait ook zichzelf een loer. Nu de politie weigert een beslissing te nemen, de wet overtreedt, de rechter negeert én er ook nog eens bakken met geld voor over heeft, doet ze niets minder dan onze democratische rechtstaat ondermijnen.