Er is een bom van verontwaardiging ontploft op internet over de afluisterpraktijken van de NSA. Niet alleen klanten van telecomprovider Verizon blijken consequent bespioneerd te worden, maar eigenlijk iedereen die Google, Facebook, Microsoft, Apple, Yahoo en Skype gebruikt. En dat is dus… ja, dat is iedereen. Ok, bijna iedereen.

Maar voor iemand die een datadagboek bijhoudt is dit natuurlijk geweldig nieuws! Al mijn data, overal! Er zijn gewoon partijen die zich inspannen om zo nauwkeurig mogelijk, zonder dat ik ze er om hoef te vragen en helemaal gratis mijn data scannen, opslaan, archiveren en rubriceren. Voor een data-dagboeker is dit een natte droom in ieder geval erg leuk!

Als kind vroeg ik me weleens af of de God, waar ik toen nog in geloofde, bijhield hoe vaak ik scoorde bij voetbal in de pauze, hoeveel raketjes ik at, hoe vaak ik al de weg van school naar huis had gefietst of hoe vaak ik op een mier had gestaan op de camping in Frankrijk. En of ik die geweldige dataverzameling dan in zou mogen zien als ik eenmaal in deze datahemel was beland. Met mooie statistieken en taartdiagrammen en onnoemlijk veel tellertjes en wijzertjes op een immense computer. Ik ben niet veel veranderd, ik wil dit nog steeds. En mijn gebeden zijn verhoord. God bestaat, heet NSA en woont in Amerika. Toch altijd al het beloofde land uit mijn jongensboeken.

Enig nadeel blijft dat ik er niet zo makkelijk bij kom. De datacentra zijn goed bewaakt en ik beschik niet over de juiste ninja-skills, legermacht of neppe oogbal van een eerder omgebrachte bewaker om voorbij de iris-scan te komen. Al mijn data is daar, ik ben hier en de ruimte ertussen is onoverbrugbaar. In deze situatie is het dood of de gladiolen: als ik er niet bij mag dan zij ook niet!

Dus ben ik begonnen met het wissen van mijn data uit de cloud. Dat dit serieuze gevolgen kan hebben voor de inhoud en zodoende de levensduur van mijn datadagboek project neem ik voor lief. Ik begin met Skype. Er is immer een zeer valide alternatief: Jitsi.

Een Google (doh!) zoektocht naar ‘delete skype account’ brengt me naar deze pagina. En daar wordt langzaam het probleem met het wissen van accounts duidelijk. Al die vriendelijke data-elfjes veranderen in over-attached-data-spooks als je het ‘uit‘ wilt maken. Skype heeft geen delete knop en wil dat je een mailtje stuurt naar Customer Service. En dan gaan ze proberen binnen twee weken je account te verwijderen… Een sloopvergunning krijgen in Giethoorn is nog makkelijker.

En als het dan gelukt is… heb ik de data dan écht verwijderd? Of heb ik zojuist slechts een extra barrière gecreëerd tussen mij en de mogelijkheid om ooit nog bij mijn (stiekum toch niet gewiste) data te kunnen?

– Lees hier vorige afleveringen –
—

Douwe is sinds 2009 vrijwilliger voor Bits of Freedom. In 2013 zal hij twee-wekelijks een blog schrijven zijn dataverzoeken. Achtergrond en andere zaken kan je lezen op z’n blog: http://dosch.it