Morgen stemt de kamer over een nieuwe wijziging van artikel 11.7 van de Telecommunicatiewet, in de volksmond de ‘cookiewet’ genoemd. De oorspronkelijke bepaling verplichtte aanbieders van diensten in de informatiemaatschappij (zoals websites) om toestemming aan bezoekers te vragen voor het plaatsen van bestanden (zoals cookies), of het uitlezen van informatie voor het volgen van die bezoekers. Een goed principe. Het beschermt jou tegen bedrijven die zonder jouw medeweten of toestemming bijhouden wat je online allemaal doet.

In de praktijk blijkt echter dat bedrijven vaak alle cookies op één hoop gooien en toestemming vragen voor cookies in het algemeen. Vaak gepaard met vage termen als “een goed functionerende website” of “uw gebruiksgemak”. Bovendien zijn er websites die cookiewalls instellen: je mag de site alleen bezoeken als je eerst akkoord gaat. Of je gaat automatisch akkoord door de site te gebruiken. Kortom: bedrijven creëren, al dan niet expres, verwarring waardoor je als gebruiker niet weet waar je aan toe bent en geen echte keuze hebt.

Om daar iets van een oplossing voor te vinden gaat de kamer morgen stemmen over een wetswijzing. Voortaan hoeven websites geen toestemming te vragen voor cookies of andere tracking die bedoeld zijn voor analytische doeleinden en die niet of nauwelijks een effect hebben op de privacy. Ook dat is redelijk. Helaas is er in het debat een zorgelijke ontwikkeling ontstaan. Volgens minister Kamp volstaat in het algemeen ook impliciete toestemming. Websites hoeven dus eigenlijk alleen nog te informeren. Als de bezoeker van de website doorklikt is dat voldoende toestemming.

Vreemd genoeg is ook de PvdA, bij monde van kamerlid Oosenbrug, voorstander van deze impliciete toestemming. Hierdoor is er ineens een meerderheid voor de plannen van minister Kamp.

Impliciete toestemming is echter een farce. Het ontneemt de burger de controle om wel of geen toestemming te geven. Een gebruiker wordt zonder iets te doen richting toestemming gedrukt; geen echte keuze dus. In de privacyverordening en in andere privacywetgeving wordt altijd uitgegaan van uitdrukkelijke toestemming. Het is daarom heel raar dat de minister dit anders interpreteert bij online tracking.

Kees Verhoeven van D66 heeft een amendement ingediend waarbij wel wordt gevraagd om uitdrukkelijke toestemming. Dat zou recht doen aan onze privacywetgeving. Hij heeft ook een motie ingediend waarin hij de regering oproept om duidelijke informatie te geven aan bezoekers voorafgaande aan impliciete toestemming.

Wij hopen dat de PvdA er alsnog voor kiest het amendement van Verhoeven te steunen.

Daarnaast is Bits of Freedom blijkbaar uitgenodigd (we hebben formeel nog niets gehoord) om met minister Kamp om tafel te zitten en onze mening te geven over ‘uniforme meldingen’. Het is mooi dat de minister graag onze mening hoort, maar laten we hem dan herinneren aan wat we al vanaf het begin roepen: online tracking mag alleen met expliciete toestemming van de gebruiker. Dáár willen we graag met de minister over praten, niet over hoe we een slap aftreksel van die toestemming in de praktijk vorm kunnen geven.