Vlak voor het zomerreces nam een aarzelende Eerste Kamer de omstreden Wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens onder één voorwaarde aan: ‘breng de bewaartermijn voor internetgegevens terug tot zes maanden’. Vijf maanden later grijpt de Tweede Kamer deze nieuwe mogelijkheid aan om het debat over de bewaartermijn weer volledig open te gooien. Daarmee heeft Eerste Kamer gefaald in haar taak als bewaker van onze grondrechten. Zij moet de Tweede Kamer snel tot de orde roepen.

Het debat over de Wet bewaarplicht telecomgegevens in de Eerste Kamer dreigde te stranden op een belangrijk punt: er waren bezwaren tegen de voorgestelde bewaartermijn voor internetgegevens. De toezeggingen van Minister Hirsch Ballin om “met gezwinde spoed” de termijn voor internetgegevens terug te brengen met een nieuwe wet, trok de VVD en de ChristenUnie over de streep. Ook het CDA reageerde verheugd op deze “belangrijke toezegging”. Zo smeedde de Minister met zijn toezegging een krappe meederheid, en was een van de meest privacy-inbreukmakende voorstellen van de afgelopen jaren tot wet verheven.

Nu het reparatiewetje van Minister Hirsch Ballin voorligt in de Tweede Kamer, blijkt een gapend gat tussen de Tweede- en de Eerste Kamerfracties van de VVD en het CDA. Het CDA – dezelfde partij die bij monde van haar minister juist beloofde om de bewaartermijn te verkorten – pleit weer voor een duur van “ten minste 12 maanden”, en neemt daarmee openlijk afstand van partijgenoot en CDA-senator Franken. Ook de VVD-fractie gebruikt het debat over het reparatiewetje om opnieuw te pleiten de gehele bewaartermijn te verruimen naar 18 maanden. ChristenUnie leverde geen inbreng.

De verdeeldheid binnen het CDA en de VVD maakt deze partijen niet geloofwaardiger. Maar nog veel pijnlijker is dat de Eerste Kamer heeft gefaald in haar staatsrechtelijke taak te waken over onze grondrechten. Want als de Tweede Kamer de reparatiewet niet aanneemt, heeft de Eerste Kamer het nakijken: dan blijkt de toezegging van de Minister een lege huls. De Eerste Kamer had in plaats van akkoord te gaan met deze vage toezegging, gebruik kunnen maken van veel strengere instrumenten, zoals de novelle. Bij een novelle had de Tweede Kamer moeten instemmen met de zes maandentermijn, anders was de gehele Wet bewaarplicht telecommunicatiegegevens van de baan geweest.

Met deze reparatie is het onzeker of de termijn voor internetgegevens daadwerkelijk tot zes maanden wordt verkort. Vooralsnog moeten Internet Access Providers internetgegevens van alle Nederlanders dus twaalf maanden lang bewaren. Voor de bescherming van onze grondrechten, moeten wij blijkbaar niet bij de Eerste Kamer zijn. De aangesproken senatoren moeten hun partijgenoten in het parlement direct tot de orde roepen.

Afbeelding gebaseerd op foto van hans.gerwitz, “FAIL stamp”, gepubliceerd onder een Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic-licentie.