Wat je deze week hebt gemist
- 07 augustus 2015
Trigger words, gekwetste zorgrobots en ECHELON. De interwebs zijn groot. Niet elke tweet wordt gezien, niet elke blog wordt gelezen. Daarom een stukje service van ons naar jou toe: mooie, intrigerende, zorgwekkende, ontroerende, boosmakende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die we deze week ontdekten en graag met je delen.
De vaste lezers van De Week verwachten hier nu een blokje met het nieuws van afgelopen week. Maar we gaan het nu iets anders proberen, het nieuws staat immers al in onze andere blogposts. Dit wordt de plek waar we alleen die links plaatsen die we graag met je delen. Heb jij ook tips? Laat het weten in de reacties hieronder of op Twitter of Facebook!
De if-I-were-you-I-would-reads
- Na het lezen van deze recensie over de film Ik ben Alice weten wij al wat we dit weekend gaan kijken. Onze relatie met robots blijft namelijk fascinerend: “Als mevrouw Schellekens die een knipselmap vol robots heeft wordt gevraagd welke robot ze het leukst vindt, wil ze dat niet in bijzijn van [zorgrobot] Alice zeggen. Dat vindt ze niet aardig en ze houdt Alice’s voet vast.“
- Hadden we op kantoor maar een E01 van Electric Objects, dan stond de crumple animatie van Matthias Brown fulltime op de playlist.
- Zeynep Tufekci grijpt het zeer persoonlijke Facebookbericht van Mark Zuckerberg (over het feit dat zijn vrouw zwanger is en dat ze eerder een aantal miskramen hebben gehad) aan om nog eens goed uit leggen dat privacy de basis is van een open en verbonden samenleving.
- De Sloveense kunstenaar Emil Kozole heeft Project Seen ontwikkeld, een tool die laat zien dat alledaagse woorden door de NSA worden gebruikt om iemand als een potentiële terrorist aan te merken.
- Duncan Campbell schrijft als journalist al veertig jaar over surveillance. In een lang stuk op The Intercept schrijft hij over hoe hij eind jaren zeventig GCHQ voor het eerst in de schijnwerpers zette, hoe hij het Britse Zircon-project problematiseerde en over de klokkenluider die Project ECHELON aan hem liet zien. Campbell eindigt positief: hij is ervan overtuigd dat de diensten tegenwoordig veel meer verantwoordelijkheid moeten afleggen en dat ze niet meer kunnen ontsnappen aan goed toezicht.