Een stukje service van ons naar jou toe: mooie, ontroerende, zorgwekkende en/of hilarische linkjes over internetvrijheid die we deze week ontdekten en graag met je delen.

De if-I-were-you-I-would-reads

• Wikileaks publiceerde Vault 7, gereedschap van de CIA om verdachten mee te hacken. Andy Greenberg legt op Wired feilloos uit hoe de CIA, door het achterhouden van zero days, ons allemaal minder veilig maakt. Dat is precies wat wij al jaren over het hackvoorstel zeggen.
• Nolan Lawson schreef een hartverscheurende post over hoe het voelt (of dus kan voelen) om een maintainer te zijn van een succesvol stukje open source software. Van de niet aflatende hoeveelheid meldingen op Github tot de vriendelijk bedoelde maar niet per se behulpzame mailtjes. Hij laat zien hoe schuldig hij zich voelt terwijl hij verzuipt in zijn eigen succes.
• Firefox OS was een mobiel besturingssysteem van Mozilla dat het web zelf als uitgangspunt nam. Helaas is het inmiddels ter ziele, omdat Mozilla de aandacht op andere projecten wilde richten. Ben Francis, één van de ontwikkelaars van Firefox OS, heeft in een heel lang stuk heel mooi opgeschreven wat volgens hem de successen waren, waarom het uiteindelijk toch mislukt is en wat we daarvan zouden kunnen leren. De belangrijkste les die wij erin lazen is dat je heel zorgvuldig moet zijn met de mate waarin je jouw strategische agenda wilt laten bepalen door de partners met wie je samenwerkt.
• Bij de NOS schreef Joost Schellevis een artikel over hoe Nederlandse politieke partijen gebruik maken van Facebook in hun campagnes. Wat blijkt? Er wordt driftig geadverteerd, maar nog niet zo spectaculair als in de Verenigde Staten.
• Wat de public relations betreft gaat Uber de laatste tijd niet zo lekker. Eerst de #deleteuber campagne, daarna de CEO die een Uber-chauffeur schoffeert (en snel toegeeft dat hij leadership help nodig heeft) en dan afgelopen week een artikel in de New York Times over Greyball het programma waarmee Uber probeerde te ontdekken welke van hun gebruikers toezichthouders waren om die vervolgens via de app te misleiden. Dit soort tactieken zullen, naarmate de samenleving meer op ondoorzichtige wijze en door data gestuurd wordt, helaas steeds vaker voorkomen.
• De Guardian besteedde aandacht aan een academisch onderzoek naar of mensen algemene voorwaarden lezen. In het onderzoek konden studenten zich aanmelden voor een (fictief) nieuw sociaal netwerk met absurde bepalingen in de voorwaarden. Maar een kwart van de studenten keek überhaupt naar de voorwaarden, en die namen gemiddeld ongeveer een minuut om de duizenden woorden te bekijken. Uiteindelijk gingen alle studenten akkoord. Weer een bewijs van het totale failliet van het idee van toestemming. De striptekenaar Robert Sikoryak heeft misschien wél een oplossing gevonden: hij maakte een cartoon van de algemene voorwaarden van Apple (alle 20.669 woorden uit de versie uit 2015) met een kwaadaardig uitziende versie van Steve Jobs.