Natuurlijk deel je je internetverbinding met je vrienden. Maar je verbinding delen met je buren of anderen in de buurt is minder aantrekkelijk. Je loopt immers het risico dat jouw provider je afsluit als iemand anders via jouw verbinding iets doet dat niet door de beugel kan. Dat ontmoedigingsbeleid zou ongedaan moeten worden gemaakt.

Internet als deeleconomie, behalve als het gaat om de toegang

Een jaar geleden ben ik verhuisd naar een blok van nieuwbouwwoningen met een gedeelde achtertuin. Of, om in de terminologie van onze technologie te blijven, een fysieke walled garden. Maar waar we met de buren wél de tuin delen, doen we dat niet ook met de internetverbinding. Dat is ook niet verrassend, want als een van mijn buren iets via mijn verbinding doet dat mijn internetprovider niet bevalt, dan sluit die laatste mijn verbinding af. (Dat gebeurt uiteraard niet bij initiatieven als Ziggo’s Wifispots, maar dan is het de provider die jouw verbinding deelt met andere klanten, niet jijzelf op de manier waarop jij dat graag wil.)

Ook de beheerders van een Tor-exit node kennen dit risico. Als je zo’n node beheert, doe je niets anders dan het internetverkeer van anderen ongezien doorsturen. Je bent niet meer dan een router en je bemoeit je niet met de inhoud van het verkeer. Toch loop je ook hier het risico dat je provider je verbinding afsluit als een van de Tor-gebruikers zich misdraagt.

Kortom, het delen van je internetverbinding wordt ontmoedigd. Voor mij en mijn buren zijn dat soort regels ‘niet erg handig’, voor anderen meer dan hinderlijk. Er bestaan bijvoorbeeld veel kleine gemeenschappen die zelf hun netwerken bouwen. En die via die netwerken ook toegang tot het internet bieden. Veel van die organisaties doen dat omdat ze internettoegang als een publiek goed beschouwen. Niet iets dat je wilt over laten aan bedrijven met aandeelhouders en een winstoogmerk. Die gemeenschappen stoeien allemaal met hetzelfde probleem, maar voor hen is de impact natuurlijk een stuk groter.

Meer ruimte voor kleinschalige netwerken

Eigenlijk zouden de regels wat aangepast moeten worden: als je je internetverbinding deelt met anderen, dan moet je niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor het gedrag van die anderen. Dat is op zich geen gek idee: nu al zijn er Europese regels die de aansprakelijkheid van bepaalde aanbieders inperken. Die aanbieders kunnen dan niet aansprakelijk worden gehouden voor wat hun gebruikers via hun diensten uploaden, op voorwaarde dat zo’n aanbieder adequaat reageert op meldingen van misbruik van hun dienst. Probleem is nu, als je niet aan die definitie van dat type aanbieder voldoet – en veel van die goed bedoelende gemeenschappen doen dat dus niet, net zo min als de beheerders van een Tor-exit node – kun je dus wel aansprakelijk worden gehouden voor wat je gebruikers doen.

Een grote groep van organisaties die op kleinere schaal communicatienetwerken bouwen hebben daarom een brief aan Europese beleidsmakers gestuurd. Daarin roepen ze op om de regels aan te passen zodat ze minder last hebben van bureaucratie, makkelijker toegang krijgen tot etherfrequenties die nu alleen via peperdure licenties binnen handbereik zijn en de vrijheid behouden zelfgekozen open source software te installeren op technologie die nodig is om zulke netwerken in de lucht te houden. De organisaties willen ook dat de beleidsmakers de regels veranderen zodat iemand die zijn internettoegang deelt, onder voorwaarden, niet aansprakelijk gesteld kan worden voor het verkeer van anderen dat zo iemand doorstuurt. En dat is een oproep die Bits of Freedom van harte ondersteunt.