Vandaag, 8 juli, buigt in Parijs een divers gezelschap van diplomaten, academici, mensenrechtenverdedigers en bedrijven als Google, Facebook en Microsoft zich over de vraag hoe de internetvrijheid in landen als Iran en China beter kan worden gewaarborgd. Toch wringt de schoen. Want waarom mag Iran geen internetfilters toepassen en Europa wel?

Vandaag spreken de deelnemers onder andere over het realiseren van een juridische basis voor internetvrijheid. Ook spreken zij over het tegengaan van internetcensuur en de mogelijkheid van een wereldwijde gedragscode rondom de export van internetfilters. Op initiatief van Nederland en Frankrijk werkt men in de EU inmiddels aan voorstellen voor het beperken van de uitvoer van internetfiltertechnologie naar Iran. Dat land gebruikt die technologie van Europese bedrijven namelijk om het internet te censureren.

Dat laatste is opvallend. Ook in Nederland werkt het Ministerie van Justitie aan een internetfilter. En is de symboolpolitiek waar in Nederland hard aan wordt gewerkt, in ons land niet even onwenselijk – een inbreuk op mensenrechten – als in Iran? Net als in Iran weten we in Nederland niet wat op de zwarte lijst komt te staan, hoe je erop komt, hoe je eraf gaat en welke technologieën worden gebruikt.

Sommige mensen denken dat het Nederlandse doel de middelen heiligt: in Nederland zou het internetfilter afbeeldingen van seksueel kindermisbruik verbergen. Maar filteren is censuur, ook in Nederland, zeggen ook experts (PDF). En een filter zou misstanden enkel verbergen, in plaats van die te verwijderen.

We hopen dat de conferentie zal leiden tot een gedragscode die het gebruik van internetfilters afwijst, niet alleen in Iran maar ook in Nederland. Alleen als Nederland zich in eigen huis net zo hard maakt tegen internetfilters als over de grens, kan zij een voortrekkersrol spelen in de strijd tegen internetcensuur. Anders maken we het Ahmedinejad wel heel makkelijk om dit goede voorstel naar de prullebak te verwijzen.

Afbeelding gebaseerd op “Footbinding. Elaborate red shoes.” van Northampton Museum, uitgebracht onder een Creative Commons Attribution 2.0 Generic-licentie.