In het kort, wat was er aan de hand?

Politieke partijen besteedden in de aanloop naar de verkiezingen in 2010 geen aandacht aan internetvrijheid. Daardoor wisten tech-geïnteresseerde stemmers niet waartussen ze konden kiezen. Ook konden leden van partijen niet aangeven wat zij belangrijke punten vonden voor hun politici. Wij bedachten een planLees hier de blogpost waarin we het plan uitleggen.

Wat deed Bits of Freedom?

We schreven, met hulp van onze volgers, een Manifest voor Internetvrijheid, met daarin elf punten waarmee de politiek digitale vrijheid in de toekomst kan beschermen. Enkele politieke partijen namen direct punten van het manifest over in hun verkiezingsprogramma’s.

Om vervolgens de verkiezingsprogramma’s nog verder te verbeteren, stelden we amendementen op en vroegen leden van politieke partijen die in te dienen. En met succes: uiteindelijk hebben vijf partijen 22 van onze amendementen aangenomen in hun definitieve verkiezingsprogramma. In totaal vonden we bij zeven partijen punten uit ons manifest terug in het programma.

Een maand voor de verkiezingen lanceerde Bits of Freedom voor de tweede keer de Digitale Vrijheidswijzer: een website waar in één oogopslag te zien is welke partijen zich in de verkiezingsprogramma’s sterk maken voor digitale vrijheid.

Na de val van het kabinet in 2012, herhaalden we hetzelfde als in 2010. Zowel in 2010 als in 2012 werd de Digitale Vrijheidswijzer besproken in tientallen media en blogs. Binnen een dag na de lancering in 2010 had de site al meer dan 25.000 bezoekers en op de dag van de verkiezingen hadden 50.000 mensen de site bezocht.

Al deze acties hebben gewerkt! Leidde onze campagne in 2010 tot één zin over internetvrijheid in het regeerakkoord, in 2012 vonden we meerdere punten uit ons manifest in het akkoord terug. Ook in de Digitale Vrijheidswijzer scoorden politieke partijen in 2012 over het algemeen beter dan twee jaar eerder. De laatste keer zetten we de vergelijkingssite in tijdens de Europese verkiezingen. Internetvrijheid staat dus steeds steviger op de politieke agenda.